Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Jest bezpiecznie, jest spokojnie, serce tak czyste,
oczy powolne


Siekiera, Nowa Aleksandria 1986


I

Nie boje się wiatru, toksyn, białej
trawy z Mongolii. W piwnicach, na dachach
ulotki, w schronach instrukcje, zimny dotyk,
schody, niklowane podłogi.

Psychozy, lokacja - obłęd. Czas wschodni
- niedokończony.

II

Chmary owadów wpadających do oczu,
siadają mikrofony, nie działają światła,
nerwy, podmiejska kolej w elektrycznych
zaprzęgach. Komuna Otwock - nie postój
w pochodach majowych.

III

Obawiam się iść na pozorowaną wojnę,
z plastikiem, zapalniczką na iskrę. Wakacje tego
roku spędziliśmy w domach, na przeludnionej wyspie.

Podawali zimną falę, prąd stały pluł w głośniki.
Konusy i kamraty, słona woda w kranach, miś na ekranie,
kurwy z Victorii na kolanach, w rajstopach
z Kazachstanu.

IV

Koks, matowe pyski, motłoch. Zabiłem ten czas
bezwolny trzema akordami. Wywołaj kilka zdjęć
wpisanych w znikające cząstki materii.

Butelki po winach wyglądały jak petardy, dziś
przypominają ogrodowe lampki.
Opublikowano

świetne, od jakiegoś już czasu nie czytałem tutaj czegoś równie dobrego
słowa wypluwane jak instrukcje, polecenia albo maszynowo generowany zapis wrażeń
a jednak nie odzierające tekstu z emocji, nie jest to pusty słowotok, wszystko wydaje się na swoim miejscu, przy okazji wiarygodny zapis epoki - przynajmniej dla mnie
nie w szczególe, rzecz jasna
jednak sam klimat - mistrzowsko budowany - jest mi znajomy.

ciężko mi nawet wybrać coś szczególnie smakowitego, jeśli chodzi o frazy,
bo całość równie znakomita

pozdrawiam
A.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • kto ma oczko to niech mrugnie kto widoczny niech nią gniecie kto zaocznie miałby wśród niej wdzięk rozłożyć w bransoletkę   kto ma dziubek, niechaj wróbla precz wstręt daje auto'braniem kto dopuszcza, ciałem zrównać armat turę w ciągłość sprawną; któż nie zmusza się w atrament do warunków międzyrzecznych ciemnych ścianek nieraz danym wymalować wniosek sprzeczny    
    • @natalia Bardzo ciekawe opowiadanie, psychologiczne, obrazujące zachowanie młodego człowieka wobec swojej rówieśniczki, często niemiłe, rzadziej agresywne, pobudzające chęć odwetu dla takiego zachowania, zwłaszcza, gdy było się świadkiem podobnego zdarzenia lub nawet, gdy przydarzyło się nam coś podobnego osobiście. Nie mam zamiaru bronić takiego zachowania, ponieważ mają na to wpływ różne czynniki i okoliczności życiowe i zdarza się to w każdej ludzkiej społeczności. Zapewne jest w tym lekcja do przerobienia dla agresora, ale także dla osoby niemiłe nagabywanej. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Czytając to zdanie moja wyobraźnia przedstawiła mi duże sklepowe okna wystawowe, a tam ukazane obietnice radości po udanych zakupach. Ogólnie mówiąc, każde okno, od zewnątrz lub wewnątrz potrafi wzbudzić ciekawość. @Domysły Monika Zwykle moc wiersza jest w samym tytule, który potrafi zaprosić do lektury. Taka melodia to zapewne pozytywne myślenie, a wówczas świat nabiera kolorów tęczy. Pozdrawiam!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

            @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @natalia Bardzo ciekawe opowiadanie, psychologiczne, obrazujące zachowanie młodego człowieka wobec swojej rówieśniczki, często niemiłe, rzadziej agresywne, pobudzające chęć odwetu dla takiego zachowania, zwłaszcza, gdy było się świadkiem podobnego zdarzenia lub nawet, gdy przydarzyło się nam coś podobnego osobiście. Nie mam zamiaru bronić takiego zachowania, ponieważ mają na to wpływ różne czynniki i okoliczności życiowe i zdarza się to w każdej ludzkiej społeczności. Zapewne jest w tym lekcja do przerobienia dla agresora, ale także dla osoby niemile nagabywanej. 
    • Rozjaśnia się. Świat budzi się z koszmarnego snu. Barwy są pełne. Powietrze lekkie.   Wszystko dzisiaj niesie obietnicę. Każdy w swoim oknie maluje nową wizję: Śmiech i taniec.   Czy radość dzisiaj wzmacnia? Czy przez nią każdy czuje się zjednoczony? Czy smutek ciągnie w dół? Czy jest pokojem bez drzwi i nikt nie wejdzie?   Gdzie rozkwitnąć, by móc się pomnożyć w radości na zawsze?   Znaleźć spełnienie, Otworzyć się na siebie. Stworzyć taką melodię, przy której... Tańczysz.            
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...