Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wiesz już że to zdobyłeś
choć nie wiesz jeszcze jak

Jezu! chyba okradłeś
tych co sami chcą kraść

i złapany
załamany
stoisz sam



nikt nie wie co wyprawiasz
i co na myśli masz

ale marszczą wszyscy czoła
więc "to musi być sztuka!"


obolały
przerażony
stoisz sam


o nie, nie wstydź się
i nie biegnij na oślep


Tul mnie, całuj, pieprz mnie, zabij!



skoro już się tu dostałeś
nie uciekniesz choćbyś chciał

i uwierz w końcu w siebie
na wątpliwości już nie czas


jesteś pyłem
i oszustem
gwiazdorem!



nigdy się nie tremuj
bo będzie płakał tłum



Tul mnie, całuj, pieprz mnie, zabij!



Chcą żebyś był ich Jezusem
Już padają na swe kolana

ale zażądają zwrotu kasy
jeśli nie umrzesz mając 33 lata



ale ty się przecież nie stresujesz
Dobrze wiem że mnie mocno kochasz



Tul mnie, całuj, pieprz mnie, zabij!

Opublikowano

Ufff... Witam... zmęczyłam się przy dwukrotnym czytaniu Twego wiersza... dobrze, że czytałam bez muzyki... może gdyby graficznie był nieco bardziej skupiony, byłoby łatwiej... serdecznie pozdrawiam :-)
początkująca pisakowniczanka

Opublikowano

zgodnie z instrukcją czytałam przy muzyce
potem bez muzyki
potem jeszcze raz przy muzyce...

jestem "początkująca", uczę się nawet krytykować
obiektywnie starając sie podejść do sprawy stwierdzam -nie podoba mi sie Twój wiersz
rozproszenie tekstu też bardzo męczy
"Tul mnie, całuj, pieprz mnie, zabij!" - to brzmi tak trywialnie
Odbieram spory ładunek uczuć ale forma mnie odpycha

powodzenia i nie przejmuj się
sama jestem krytykowana
więc znam ten ból...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc No i chyba już wiemy, że 800 plus nie pomogło :)) @huzarc Co mnie akurat cieszy nawet, bo gminna wieść niesie, że stałem za tym szarlatańskim pomysłem :))
    • @Mikerreq Czas wyciera porzucone przedmioty do kształtów wtopionych w tło…
    • @KOBIETA   Bardzo dziękuję! Pozdrawiam serdecznie. :) @huzarc  Bardzo dziękuję! Twój komentarz jest niesamowity, świetnie określasz ten wręcz "metafizyczny" stan bezsenności. Pozdrawiam. 
    • Został po Tobie kubek z niedopitą kawą, Książka otwarta wciąż na piątym rozdziale. Zegar na ścianie tyka z tą samą, głuchą obawą, Choć mój czas stanął w miejscu i nie chce iść dalej wcale. Szukam Cię odruchowo, gdy drzwi skrzypną cicho, W zagięciu poduszki, w zapachu powietrza po deszczu. Lecz w domu panuje to zimne, milczące licho, Co ściska za gardło i trzyma w bolesnym kleszczu. Najgorsze są ranki, gdy sen jeszcze mami, Że jesteś, że śpisz tuż obok, na wyciągnięcie ręki. A potem prawda uderza, jak kamień między oczami: Że to już koniec. Że teraz... to tylko udręki. Uczę się żyć od nowa, kaleko i krzywo, Układać te dni puste, jak potłuczone szkło. Bo śmierć nie zabiera wszystkiego – to nie jest prawdziwe, Zabiera nadzieję, a zostawia miłość. I to jest to zło. Bo kochać kogoś, kto odszedł w nieznane przestrzenie, To jakby krzyczeć w studnię, co dna wcale nie ma. Zostało mi tylko to jedno, jedyne imienie, I pamięć, co pali jak ogień. I niemy dylemat: Czy tęsknić to znaczy pamiętać? Czy nie dać odejść cieniom? Patrzę w niebo puste, szare i blade. I wiem, że nic nie ukoi, nic nie da ukojenia, Gdy serce zostało tam, gdzie Ty. W tamtą stronę.
    • @Leszczym Bardzo ciekawy tekst, z ironią. Być może, że nadmiar refleksji i warstw znaczeniowych uniemożliwia prostą, bezpośrednią komunikację. A "gra w odrzucańca" - może właśnie odkryłeś powtarzający się mechanizm w zachowaniach społecznych. :) Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...