Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pasą się obłoki na sklepieniu nieba,
jak białych baranków rozproszone stado.
Wiatr nieśmiały pasterz między nimi biega,
z niewidzialną laską.

Pan Bóg się uśmiecha na każde dobranoc,
gdy cierpliwy księżyc co noc ziemię studzi.
Sny jak świece płoną. Potem gasną rano,
gdy czas się obudzić.

A ja cię otulam najczystszym spokojem,
wykradzionym z lasu, kiedy na spacerze
staliśmy się jednym, choć było nas dwoje.
Ot, człowiek z człowiekiem.

Szepczę - wstań kochanie,
w senne dmucham świece.
Zanim się przeciągniesz, mówisz
- zaraz wstanę
Świt wpada przez okno i chwyta za serce.

Opublikowano

Anno Rebajn:

To nie warsztat, więc już nie poprawisz, wiem.

Odchudziłabym pierwszą strofę. Właściwie - całą wyrzuciłabym w diabły. Zaczęłabym od drugiej. Potem - nieszczęsne inwersje! Znowu ;( Rym - wędzidło! Nie powinno tak być.

Cieplutko,

Para:)

Opublikowano

W pierwszym odruchu zgrzytnął mi tytuł - dlaczego właśnie cztery (a nie pięć albo dwie) ściany nieba...? Ale wyjaśniło si e w dalszym czytaniu.
Jak dla mnie najlepsze dwie ostatnie strofy ale jako oddzielny wiersz bez pierwszych dwóch raczej nie bardzo wiec musi być całość, umiejętnie zakończona z domyśleniem (coś się stało....).
Pozdrawiam.

Opublikowano

piękny subtelny obrazek, no i ta fraza.."kiedy na spacerze
staliśmy się jednym, choć było nas dwoje.
Ot, człowiek z człowiekiem."..chwyta za serce:)pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Anno Paro!
Nie widzę tu rymu-wędzidła. Gdzie? Nie widzę. Pokaż! Dla mnie wiersz bardzo dobry warsztatowo. Ale może czegoś nie dostrzegłam...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zawsze można poprawić.
Tu - celowo zastosowałam różne obrazy, chociaż sama zastanawiałm się nad tą pierwszą.
Co do inwersji - pracuję nad nimi :-)) i staram się, żeby było ich coraz mniej.

Rymy, lubię. Przychodzą mi naturalnie i nie krępują tego co chcę powiedzieć.
Tym nie mniej bardzo cenię twoje uwagi i dziękuję :-))). pozdr. a

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Autorzy: Michał Leszczyński plus AI.   Mgiełka   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć   Gdybyś potrafiła nas nauczyć lekkości pośród sił grawitacji ulecielibyśmy w przestrzeń nieba   Nie chcesz uczyć...   Przekonujesz otoczenie niezmiernie że na moczarach trzeba się unosić nie być, roztaczać się, nie pamiętać   My nie dorastamy...   Ciężkawe serca warto opłukiwać niczym dłonie w żeliwnej wannie z nas sztuka tylko Tobie się udaje   Wodzisz wzorem duszy...   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć   Przypominasz nam myśl ulotną co przypadkiem miała nie powstać niepewną chwilką przyszła i odeszła   Mówisz co nieistotne...   Jeśli zakochany wkrótce zapytam zabrzmię ciężkością niemiłosierną obawiam się własnej niezręczności   Pragnę Cię... ...nie spłoszyć...   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć
    • @ireneo 19 letni powstaniec nie był wojskiem skończył w tym roku 100 lat i warto przeczytać co dzisiaj powiedział.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - no tak - poprawiłem - dziękuje -                                                                          Pzdr.
    • @Migrena   Nie, to nie jest błąd, tylko: logika, niektórzy tak robią - celowo wprowadzają w błąd nieświadomych czytelników - pozwalają na to anonimowe nicki, a ci - którzy używają pełnej tożsamości - są bardzo inteligentni, wie pan może - co to jest rozdwojenie osobowości?   Łukasz Jasiński 
    • Jodła stuletnia rzekła do pąsowej róży: Ja przetrwałam śnieżyce, nawałnice, burze, Przetrwałam huragany i zimę stulecia, A twój powab zapachu, nektaru i kwiecia (Mówię to nie złośliwie, lecz ze szczerą troską) Nie przetrwa dwóch dni błota, wichru ni przymrozków. Cenne wprawdzie jest piękno, kolorów wspaniałość, Lecz liczy się naprawdę – solidność i trwałość. Słuchała tego róża, wzruszając płatkami. I odrzekła: Sąsiadko, mówiąc między nami To rozmaicie bywa w życiu naszym ziemskim, Niezbadane są bowiem wyroki niebieskie. I przyszła nawałnica, uderzył huragan, Z nieba spadł deszczu kocioł, gradu pełny sagan. Rankiem dnia następnego, róża oraz jodła, Które burza pospołu ku ziemi przygniotła, Leżały razem w strzępach, smutno i żałośnie, Tak to czasami bywa o karpackiej wiośnie, Ale przestrzec tu muszę zuchów oraz śmiałków, Że na całej planecie tak bywa – pyszałkom…
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...