I wyjdę ze stoickim niepokojem

[dytko]

Zababrałem ulubiony fragment koszuli
zgniłym zapachem goryczy.

Krzyki i szmery
zostały w powietrzu jak duchy

Milczałem, gdy Mickiewicz bił się pod Grunwaldem
i otworzył puszkę Pandory na stulecie milczenia,
a ten od cynamonu wysmarował słoneczniki.
Francuskiego pochodzenia syn Diderota.

Tak zapłacą Panu i mnie ciężkie symbole
za to milczenia i pogardę małp Szymborskiej.
A łańcuchów nie chcę słyszeć
ni mrugnięcia okiem.

Osłupiałem rodząc się przypadkowo.
Taki pusty milcząco rozchyle mankiety,
krawaty obrócę, klipsy szarpnę z jękiem,
opluję stertę nazwisk - te klucze zagadkowe
I wyjdę ze stoickim niepokojem.

[teraa]

jest pare uchybień ( o czym później) ale dla mnei to smakowity kasek

pozdrawiam
Tera

[Anastazja.P]

ostatnia strofa najlepsza!!