Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 43
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nic to nic a tu jednak coś tj. rozmowy relacje itp itd, a uniesienie to wciąż tania reklama

moje uniesienie to moje uniesienie - cena rzecz indywidualna - dla jednego tanie, dla drugiego bezcenne
:P
co rozumiesz przez tanie?

o gustach i uniesieniach się nie dyskutuje ;D
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nic to nic a tu jednak coś tj. rozmowy relacje itp itd, a uniesienie to wciąż tania reklama

moje uniesienie to moje uniesienie - cena rzecz indywidualna - dla jednego tanie, dla drugiego bezcenne
:P
co rozumiesz przez tanie?
że smutne
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



moje uniesienie to moje uniesienie - cena rzecz indywidualna - dla jednego tanie, dla drugiego bezcenne
:P
co rozumiesz przez tanie?
że smutne

smutne?
czyli o niskiej zawartości emocji?

a wiesz, że takie uniesienie dziewicze - w poezji, rzecz jasna, jest inicjacją i drogą do jej rozumienia?
a więc - jednakowoż - bezcenne
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


że smutne

smutne?
czyli o niskiej zawartości emocji?
tak, że są puste, uniesienia nie oddziałują pozytywnie, są tylko chwilą bylejactwa, czyli to co napisałaś
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



smutne?
czyli o niskiej zawartości emocji?
tak, że są puste, uniesienia nie oddziałują pozytywnie, są tylko chwilą bylejactwa, czyli to co napisałaś

musisz tak szybko odpowiadać! nie skończyłam. odpowiedz na drugą część wypowiedzi.
wracając do smutku

smutek to emocja z tych ekstremalnych, może nie dość ekspresyjna ale zawsze....często bywa - twórcza
:))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tak, że są puste, uniesienia nie oddziałują pozytywnie, są tylko chwilą bylejactwa, czyli to co napisałaś

musisz tak szybko odpowiadać! nie skończyłam. odpowiedz na drugą część wypowiedzi.
wracając do smutku

smutek to emocja z tych ekstremalnych, może nie dość ekspresyjna ale zawsze....często bywa - twórcza
:))
smutek bywa twórczy ale tylko przez chwilę i staje się nijaki zbyt szybko
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



musisz tak szybko odpowiadać! nie skończyłam. odpowiedz na drugą część wypowiedzi.
wracając do smutku

smutek to emocja z tych ekstremalnych, może nie dość ekspresyjna ale zawsze....często bywa - twórcza
:))
smutek bywa twórczy ale tylko przez chwilę i staje się nijaki zbyt szybko

twórczość wybija smutek z jego nijakości, a więc daje nadzieję na....dzieło.
dobranoc, Poeto prawdy (to nie ironia, Rafał)
jutro sprawdzę co z tą poezją i co daje innym. my już wiemy
:))))))
:))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


smutek bywa twórczy ale tylko przez chwilę i staje się nijaki zbyt szybko

twórczość wybija smutek z jego nijakości, a więc daje nadzieję na....dzieło.
dobranoc, Poeto prawdy (to nie ironia, Rafał)
jutro sprawdzę co z tą poezją i co daje innym. my już wiemy
:))))))
:))
nadzieja też mnie nie przekonuje, bo zbyt szybo gniotą ją buty
Opublikowano

Nie istnieje nic takiego jak prawda. To kategoria z dziedziny etyki. Pojęcie. Sprawa punktu odniesienia. Platońskiej Idei Prawdy nie ma.
Poezja to fantasmagorie ludzkiego umysłu. Zero uniesień nad nimi. Dlatego nie dorabiam jej aureoli wielkich słówek. Patos męczy.
Niczego nie chcę od poezji. Bawię się nią i czytając i coś klecąc. Tzw. uniesienia (tzn. silniejsze emocje) też są tylko rozrywką, bo sprawiają przyjemność dzięki endorfinom. Koniec. Używam poezji, a kiedy ktoś ją czyta (co czasem nie daj boże!), też jej używa. Poezja więc jest pod kontrolą i albo spełni zadaną funkcję albo nie. I wtedy do kosza. Tyle. Pozdrawiam interlokutorów szanownych. Elka.

Opublikowano

może nie, żeby mi coś dała, ale żeby mi coś zabrała: czas. nie w takim sensie normalnym, że nie mam co robić po szkole, nie nie. mam na myśli, że chciałabym, żeby poezja była maszyną do podróży w czasie, żeby przytrzymywała mnie w szczęśliwej przeszłości, żeby była drogą do raju. to nie uniesienie, to przykuwanie się łańcuchem, żebym nie uleciała.
dobrze? mówią: nie goń przeszłości, więc trzymam ją w zeszycie, zamiast na ulicy.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie istnieje prawda? a to ciekawe
def. poezji średnio mnie kręci, bo to zbyt złożona struktura w której znalazł się człowiek
"Niczego nie chcę od poezji" - i to mogę zrozumieć, poniekąd;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @infelia , trochę pomieszanie z poplątaniem...
    • Deszcze niespokojne potargały sad. A my na tej wojnie ładnych parę lat ;)) No nie. Spokój to dopiero po :)) Uśmiech przesyłam :)
    • Rusz się, wynieś śmieci, ty niedojdo! Muchy tu latają –  jak cię pacnę, ty fujaro! Maminsynku i poeto podwórkowy, Z kranu cieknie, nic nie zrobisz?   Wiersz napiszesz o ulotności życia? Dywan wytrzep, bo sąsiedzi krzywo patrzą. A firany kiedy prałeś? mów, bo mamie się poskarżę! Bałagan wszędzie, mchem zarosło.   Tarantula w kącie zwisa, zje mnie, twoja sprawka! Grzyb w łazience to hodowla jest pieczarek? Gdzie uciekasz? wokół stołu mam cię gonić? Do mnie! klękaj, łkaj o przebaczenie!   Co masz na swą obronę? róże? dawno zwiędły. Suknię mi kupiłeś? całkiem, całkiem, lecz na wagę. Pierścień? masz go w diabły, tombakowy! Zgadnij, gdzie od dzisiaj będziesz kimać...   Pościelę ci z Wisłocką i Szymborską. Czesławę Miłoszową ci dorzucę, zdrajco –  literacie! Oj, dam ja ci popalić, dam ci steki wierszy! A Norwid cię uwiodła? to szantrapa!   Ze Słowacką pewnie tylko motyle łapałeś, zbereźniku! Aż ucho więdnie i usycha, rymem szyję ucisnę. Strofą walnę jak drzwiczkami od kredensu! Co tak stoisz osłupiały? żartowałam, ty pacanie!   Chodź, głuptasie, mamcia zeszyt mi przysłała. Gęsie pióro i kałamarz, kredki, temperówkę. Pokaż mi alfabet, jak to się wywija, „A” na początek... I bach! dzwonek w uszach, krzesła szur-szur.   To nie małżonka wali, dudni i jazgoce. To matura, ty bęcwale, właśnie egzamin zdajesz! Nauczyciel ryczy: „kartki oddajcie! koniec czasu!” „Człowiecza dola” temat widnieje na tablicy zadany...    
    • jeszcze się nie pochowali   w ziemi w niebie   krążą między światami    czasem gdzieś przycupną i słodko śnią    o lataniu 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @wierszyki :D mol na pewno! ;)  Dzięki          @TylkoJestemOna ;) Dziękuję     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...