Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

trochę o nas i o nich


Rekomendowane odpowiedzi

poezja jest samobójstwem

panie, a pan przecież je
my jemy
myjemy dłonie po posiłku
na znak pokoju i czystości
staramy się nie siorbać
i mieć dzieci

kto jeszcze wierzy w Pegazy?
każdy z portfelem
w portfelu ma
wie pan - dowód tożsamości
nie skrzydła skrzypią
a drzwi windy
proszę - pan przodem

ja wiem że zmęczonych karmi kobieta
one już z takim losem
z siatkami i z zakupami
kiedy smaruje chleb masłem
przeklina pod nosem:
"gówniarze niczego nie pamiętają
a ja te żylaki to jeszcze za komuny
stało się po ten papier trzy dni
teraz to mają wygodę - ba! - i kolor..."

a gdzież oni mają głębiej sięgać?
widzi pan, mnie to wkurwia jak spokojnie nie mogę napisać
jak zdegustowani puryści mamroczą że to tak nie wypada
że trzeba tym młodym klasyków i żeby tym językiem tak
lepiej jakoś władali a nie tylko ej ej ej ej
ja bym to na Gałczyńskiego zwalił
albo jeszcze lepiej na Norwida rozumie pani (w końcu to pani od tego
języka polskiego jest chociaż uczniowie mówią że stara prukwa)
drugi system nienumeryczny stworzył a dzisiaj tylko ten hip-hop
wolny
tak proszę pani zabijemy ich wszystkich
niech żyje język!
uczniowie proszę -tędy do gazu...

i wreszcie puentując
wspominając wspomniane słowa
Fryderyka Chrystiana Hebbla
to pani jednak pobiera pensje
pobiera pensje z tego, co stworzę

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Hm, ten zalew prozy nie ochłodził mojej chęci na poezję i do tego niezwykle żenujący moment: "uczniowie do gazu..." Takie zestawienie budzi niesmak i brak wyczucia, i drwi z tych, którzy rzeczywiście kiedyś czwórkami szli do gazu, ale to zupełnie inna bajka.
Niesmaczne i niezwykle okrutne.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wiesz, Michale, ja nie wiem, czy słusznie, ale trochę wzięłam ten wiersz do siebie i - zrobiło mi się przykro. No bo jestem nauczycielką polskiego, a do tego niemłodą... I pewnie niejeden uczeń powiedział o mnie: "stara prukwa". Ale ja nie identyfikuję się z obrazem nauczycielki w Twoim wierszu - nie zabijam w uczniach miłości do poezji; jeżeli ktoś to robi, to raczej oni sami - z lenistwa, z miłości do bezmyślności i łatwizny. Ja natomiast wypruwam sobie flaki i serce, żeby nauczyć ich języka od tego stopnia, aby mogli rozumieć i kochać poezję - aby ich życie było jak najbogatsze.
Niestety coraz częściej spotykam się z aktami agresji wobec nauczycieli, i to zarówno ze strony uczniów, jak i rodziców, jak i władz oświatowych (i nie tylko). Strasznie, strasznie to przykre.
Ale może nie zrozumiałam Twojego wiersza?...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jesteś nauczycielką?
to dlatego, że nie
a ja wręćz odwrotnie wpajalam dzieicom poezję i na lepkcjach tworzyliśmy ją...
sporo z moich dawnych uczniów pisz ewiersze... to cieszy, Widac Michał miał inną czycielkę?
ale poczytać jest o czym :P
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Droga Oxyvio J. i złamane skrzydło. Nie, nie jestem nauczycielką, ale można powiedzieć, że pochodzę z nauczycielskiej rodziny. Nie podobają mi się akty agresji w stosunku do nauczycieli, mówiąc, że podoba mi się wiersz, nie miałam tego wcale na myśli. Faktycznie, wiersz jest "mocny", ale czasem tego akurat szukamy, nawet w poezji ( a może właśnie w poezji..?), żeby coś nas ruszyło. Niestety muszę przyznać, iż mój język polski wspominam jako mordęgę. To było jakieś rozbijanie wierszy na wyrazy, a nie odkrywanie ich piękna, prędzej można było usnąć niż się wzruszyć. Ale czy to, że ja miałam takie wspomnienia oznacza, że jesteście złymi nauczycielkami? Według mnie wcale nie. Ja niczego nie uogólniam, nie mówię od razu, że każdy nauczyciel polskiego jest be (ba! tamten komentarz nie świadczył nawet o tym, że jakikolwiek nauczyciel jest zły!), więc może nie należy tak wszystkiego zaraz brać do siebie. Ja tylko napisałam, że podoba mi się wiersz, a to chyba jeszcze nie przestępstwo :) Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

czytam, odchodzę i jestem,
chcę zrozumieć "zamysł",
choć - wie pan - nie lubię
przegadanych

ale wnikając w głębię
czuję sarkazmu opary,
jak okiem sięgnąć -
psze pana - ludziska
wciąż narzekają
to i pan

tylko dlaczego owa winna,
co zjadła zęby przy szlifie
mowy polskich latorośli -
czepnął się pan kobity -
i żeby tak zaraz hurtem
do wspólnego wora,
nie pochwalam

a małolatów - wiesz pan - nie od razu do "gazu"
i tak panu umkną, lepiej dać po dupie,
choćby "sposobem" a dowartościować panią z wiersza -
wie pan - poniekąd się utożsamiam parając zawodem
i młodych zarażam poezją, więc dlaczego - pytam pana -
mam "brać" lanie za wszystkich?

Panie Michale, wiersz zainspirował, więc...
chyba dobrze?
:)
Serdecznie pozdrawiam -
Krystyna

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie, oczywiście, że nie przestępstwo. :-)
Ale wiersz - każdy - jest pewnego rodzaju uogólnieniem, jest w jakimś stopniu zuniwersalizowany (przynajmniej powinien być, jeśli jest dla ogółu ludzi). Dlatego biorę go trochę do siebie - bo "przywala" nauczycielkom polskiego.
Ja również pozdrawiam. :-)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

A ja myślę, że wiersz jest rzeczą bardzo osobistą, dotyczy przeżyć i doświadczeń autora, więc to czy uogólnia, czy też nie jest wg mnie rzeczą sporną. To już chyba zależy od czytelnika, jak to odbierze :)
W każdym razie cieszę się, że doszłyśmy do porozumienia. Mam nadzieję, że jak już będę mogła dodawać własną poezję ( jestem tu strasznym żółtodziobem :P), będę mogła liczyć na fachową ocenę ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wiersz, który wyraża przeżycia autora bez żadnych uogólnień, jest hermetyczny, tzn. jest zrozumiały wyłącznie dla ludzi, którzy przeżyli coś bardzo podobnego. Nie jest to wiersz dla wszystkich - nie do publikacji, tylko dla bardzo wąskiego kręgu odbiorców albo wręcz dla samego tylko autora - jak niesłychanie osobisty pamiętnik.

Witamy w naszej społeczności - wśród niebieskich ptaków! ;-)))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

dobrze się czyta ta zasłuchaną-podsłuchaną-uwięzioną gdzieś w murach historię i za nie do końca otwartymi drzwiami widać ulicę, miasto i jego jazgot gdzie język już dawno się rozsznurował a buty służą nie tylko do kopania kamieni
wiersz społecznościowy, który słychać
pozdrawiam
r

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie wiem jak się odnieść do dyskusji, aczkolwiek kilka takich, hm, dopowiedzeń:
- ja tam miałem bardzo fajną panią od polskiego! Nie wiem skąd takie uogólnienia, żeby wszystkich nauczycieli wrzucać do jednego worka to raz, a dwa - nauczyciel to nie jest temat tabu. Jest tylu beznadziejnych nauczycieli, że czasem się płakać chce :)))
- podmiot liryczny to nie autor!
- jak już poszedł pocisk, to poszedł i w nauczycieli, i w poetów też - aczkolwiek może rzeczywiście jest to zbyt hermetyczne, niezrozumiałe, aczkolwiek ja tam nie pretenduje do miana poety współczesnego ;)

Tym niemniej - bardzo wielkie dzięki za czytanie, na fachową ocenę trzeba liczyć, szkoda, że ja praktycznie 6 dni w tygodniu spędzam w podróżach i nie mam za bardzo czasu na odpowiedzi...
Ale to też do czasu...

Pozdrawiam!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

To znaczy, jasne, że zdarzają się źli nauczyciele od polskiego i nie tylko od polskiego. Ale w wierszu nie ma mowy o tym, że się zdarzają, tylko - że nauczycielki nie potrafią uczyć, bo nie rozumieją wierszy. Tak można zrozumieć uogólnienie w wierszu.
Jeśli to nie miało być przeciwko nauczycielom i szkołom w ogóle - to dobrze. :-)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...