Marnotrawny

[julia sara]

urodziłeś sie po to by tysiące dzieci po tobie
nosiło to miano i nigdy nie poznało
tej łagodnej strony twarzy ojca gdzie światło
gubi się w wilgoci a łza przymyka oko

musiałeś pchnąć tę furtkę by zobaczyć
jak stopa zapada się w piasku o tak żyłeś
tylko przez chwilę do następnej fali
co zmyła twoje grzechy i wszystkie ślady

urodziłeś sie po to by tysiące dzieci po tobie
obmywało stopy wodą coraz bardziej słoną
szło po żłobieniach dna tak długo aż nie znikną
z rozmoczonej kartoteki odciski palców

przecież nigdy nie istniało to morze
bo wspomnień są tylko rzeki bez ujścia
nigdy nie było syna a na ucztę przybył ojciec
marnotrawny całkiem suchy

[H.Lecter]

nigdy nie było syna a na ucztę przybył ojciec
marnotrawny

Świetny, intrygujący pomysł na wiersz, emocjonalny schemat poddany próbie przyczyny i skutku...
Niestety, literacko nieporadnie.

[Mateusz]

bardzo dobry wiersz