przesilenie

[Vi Dal]

Łada wracając z Wyraju zostawia ślady
kształt kwiatu paproci na piersiach
i karmin na czerwcowym niebie.

w wyczernione sadzą usta przychodzi noc.
palą się ognie a nad mchem dryfuje mgła.
w studni na dnie tli się zaczarowany szept
kobiece zaklęcia jak magia liścia nasięźrzału.

w kropli wody pochwyconej tanecznym pląsem
jesteśmy powiązani z wczoraj
jak cisza na brzegu kieliszka
z gładką słodyczą zielnych wianków.
jak w palącym słońcu podniebienia
gaszone rozchylenia pocałunków.

naciągnięte na oczy niebo spływa
po bieli niedawnego uśpienia i wyzwala światło.
przepasani bylicą strzepujemy w płomienie
wszelkie zło.

[Almare]

Jako walentynkowy wiersz, akceptuję. Poetyckiego oddechu z prawdziwego zdarzenia w wersach mało; ale radzisz sobie ze słowem i to jest szansa na oddech pełną, wezbraną od poezji piersią. Trenuj przeponę. :)))

Pozdrawiam walentynkowo - kochajmy się.

[Konrad_O.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kwiat

noc
mgła
szept
magia

kropla wody
cisza
pocałunki

oczy
niebo

płomień
zło


Infantylnie.
Za mało na dobry wiersz :)
Pozdrawiam ciepło

[Espena_Sway]

Jeśli to Twój szósty wiersz w życiu, to akceptuję.
Nie jest źle, byle do przodu.
I pamiętaj - czytaj więcej, pisz mniej.

pozdrawiam
K.