rozmyślania niedzielne

[skrzydlate]

Kamienie codzienności
Nabrzmiałe i cierpiące
Kamienie jak ołów
Twarde i bolesne u nóg

Nitkę przewlekasz przez ucho igielne
Z pajęczyny jedwabnej
Z grud ziemi soczystej
Z zeschniętych gałęzi dębu

Zroszony porannie świt lśni
Skrzydlate pląsa nad łąką
Ile trzeba mieć odwagi!
Jego wiotkość tak nietrwała jest

Pył ze skrzydeł strzepując umiera
Szybciej niż pomyśli o tym
Bo śmierć wpisana jest w życie
Bo przemijanie wykute jest
W gwiezdnej opowieści o Bogu

Chce wytańczyć skrzydlate
Chwałę wieczności
Swój zachwyt chwilą
W rozmigotanych skrzydłach
Na tle mrocznego, wilgotnego mchu
Las jak pożoga ogarnie je
Las jest wieczny

[Włodzimierz Nabkowski]

Mam poczucie braku harmonii. Pozdrawiam ciepło :)

[skrzydlate]

taaa.. zgrzytało mi tego ranka... ale chyba tak chcialam...

[teraa]

coś sobie tam Pani napisała... ale to nie ma łądu i skłądu... moznaby od nowa to moze byłoby coś ciekawego...

Tera

[skrzydlate]

dzieki...

[Agnes]

może podzieli to Pani strofy bo tak trudno jest przebrnąć przez ten tekst?

Agnes

[skrzydlate]

pozmieniałam, i jak?