Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Bardzo przykre i smutne,
warte zastanowienia mimo przeszkód,
dlatego tak być może zatrzymuje niemiłosiernie
nie miłosiernie się kończy.,
Na zgodę trzeba podać rękę choćby z dala,
a potencjały starać się skonfrontować i z taktem
i etyką czasu wcześniejszego
pogodzić

Pozdrawiam

Opublikowano

Zagubieni, zabłąkani, zatraceni... aż strach, czy zdołają się z tego wydźwignąć.
Wiersz oddaje ten niemal tragiczny tytuł... tylko współczuć tym milczącym,
to także znak, że jak trzeba, trzeba mówić co się myśli... ;)
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

...a może umieli, tylko pewnie nie chcieli jak to teraz jest w modzie.(?) Smutno się zrobiło; pogoda też nie nastraja optymistycznie:( Wiersz życiowy i skrzydlaty jak nie patrzeć:) Pozdrawiam serdecznie. E.K.

Opublikowano

baaardzo wam dziękuję, wszystkim razem i każdemu z osobna za miłe komentarze,
kłaniam się nisko i zyczę więcej roztropności niż ci co w tym wierszu.. mieli

ważne by chcieć..

LOkomoto:) kłaniam się
Waldi, zrówka:))

Babo z Izby do lasu marsz!!!:)))

Nato, cmook w policzek:))
Ewuś, ty wiesz!!!! najcenniejszego zdrowka!!!
i miłego wszystkiego!! dla wszystkich

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_Kruk Pięknie i melancholijnie o cykliczności i o zawieszeniu między porami roku, kiedy jesień odbiera to, co wiosna ofiarowała. Szczególnie poruszające jest zestawienie kasztanów - "kasztanowe, jak niegdyś moje włosy" - z refleksją o czasie, który "ochoczo je popieli". Wiersz jak impresjonistyczny szkic.
    • @huzarc Świetny! Metafora "światłowodowa sierść" - połączenie czegoś organicznego z technologicznym. I ten kontrast między pozorną "miłością" a "tresowaniem" na końcu. Ta "złota smycz w brokatowej obroży" brzmi bardzo dwuznacznie. No bo właściwie kto kogo tresuje?
    • @LeszczymCałe nasze życie to ciągłe wybory. Dla mnie to są raczej nieprzewidziane skutki naszych wyborów. Tak, jak nieprzewidzimy naszej przyszłości, czy przyszłości kraju, świata. Bo jej się nie da przewidzieć. Czy wybierając np. kierunek studiów, jesteśmy świadomi, że to nasza decyzja? Dla mnie to oczywiste, mogę uzasadnić, dlaczego chcę to studiować. Ale nie mogę przewidzieć, czy po  ich skończeniu będę zadowolona. To też jest dla mnie oczywiste. Determinizm zakłada, że wybierając ten właśnie kierunek, nie robię tego z własnej wolnej woli, bo już jest "zapisany" mój los, i nie jestem tego świadoma. I to mnie przeraża przeraża. Tak, jak w poglądach religijnych Kalwina - jesteś zły i grzeszny, bo do tego zostałeś wybrany i nic nie możesz z tym zrobić. Ale to oczywiście skrajny determinizm - predestynacja. Ale masz rację, nad wszystkim można się pozastanawiać. :)
    • @LeszczymCzyli komfort w jak najszerszym rozumieniu tego słowa. A to już bardzo dużo w sobie mieści, bo można rozszerzać i rozszerzać .... :) A komfortowa piosenka może być komfortem dla naszych uszu, naszej estetyki muzycznej, odpoczynku, jazdy samochodem ... Świetnie, że taka powstanie. Pozdrawiam. 
    • @Alicja_WysockaAlicjo, a może ten deszcz to postać boga z mitologii, który cię uwiódł? Skojarzył mi się z Zeusem, który pod postacią złotego deszczu uwodził Danae. :) Twój wiersz jest uroczy, zmysłowy i bardzo poetycki. Końcowe wyznanie - potrzeba bliskości. Życiową sytuację przekształciłaś w coś magicznego. Piękny! :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...