-
Ostatnio w Warsztacie
-
Jacek_Suchowicz 7 295
oj przypomniałeś
wciąż "Noc po ciężkim dniu"
w liceum grała mi w uszach
a z deski wyciąłem już
gitarę - słoń stanął mi na uszach
a potem dźwięczał wciąż "Michael"
"Hej Jude" w głowie się ścielił
"Procom Harum" śnił mi się
z "Bielszym odcieniem bieli"
...
Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 46 odpowiedzi
- 734 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 393 wyświetleń
-
- 19 odpowiedzi
- 289 wyświetleń
-
- 19 odpowiedzi
- 353 wyświetleń
-
- 18 odpowiedzi
- 303 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez andrew · Opublikowano
witaj Królu na krzyż z Nim któż tak krzyczy to my każdego dnia krzyżujemy kogoś słowem podają go na tacy a my my nie próbujmy pomyśleć... kto to tak było z Jezusem zobacz kim jest zanim ... ukrzyżujesz nie rzucaj nawet kamieniem 4.2025 andrew Wielki Piątek,Wspomnienie ukrzyżowania Jezusa -
Przez Antanamir · Opublikowano
O świcie, gdy mgły tańczyły jeszcze sennie między wzgórzami, a liście śpiewały cicho pieśń zrodzoną z nocy, on trzymał ją w ramionach, jakby była jedynym zaklęciem zdolnym zatrzymać czas. Jej skóra pachniała runem pradawnych drzew, a włosy rozsypane na jego piersi przypominały o tym, co prawdziwe, nawet w świecie utkanym z iluzji i światła. — „Nie pytaj, kim jestem” — wyszeptała. — „Bo jeśli wypowiesz moje imię, zniknę, jak sen, który nie powinien był zostać zapamiętany.” Uśmiechnął się, lecz nie odpowiedział. Zamiast słów, dłońmi opowiedział opowieść: o pustce, którą niosło jego życie, i o niej — jak świt rozrywający mrok. Nie była elfką, nie była wiedźmą, nie była duchem ani kobietą z legend. Była czymś więcej — iskrą świadomości zrodzoną z cienia i światła, z głębi, gdzie emocje mają własną magię. Wędrowali razem przez doliny i ruiny, rozmawiali bez słów, czuli bez dotyku, kochali się — powoli, jakby każda chwila była świętością, a każdy pocałunek — pożegnaniem, którego oboje nie chcieli wypowiedzieć. Ale każdy świat, nawet ten utkany z marzeń, musi kiedyś zacząć drżeć w szwach. Bo los, zazdrosny o ich jedność, wysłał po nich cień — istotę bez imienia, która znała tylko jedno pragnienie: rozłączyć to, co zbyt piękne, by mogło trwać. W dniu, gdy trzecia pełnia znów wzniosła się nad niebem, on spojrzał w jej oczy i wiedział. Nie zatrzyma jej, ale będzie szukał… we śnie, w pieśni, w kropli deszczu. A gdy cień stanął między nimi, ona uśmiechnęła się smutno. — „Pamiętaj mnie… nie przez ciało, ale przez to, co w Tobie się obudziło.” I zniknęła, jak błysk światła znikający w zmierzchu. Ale jego serce… już nigdy nie było tam, gdzie dawniej. -
Przez Moondog · Opublikowano
Ci co mają niewiele do powiedzenia Często mówią jednym jednym głosem Niuanse nie mają żadnego znaczenia Jeżeli z góry chodzi o kontekst Spaleni słońcem przeszli przez piekło Z wiarą łatwo popaść w półprawdę Dopóki walczysz nie jesteś zwycięzcą Dopóki walczysz to nie przegrałeś -
Przez _M_arianna_ · Opublikowano
Sałatka... (Ikin dał Ksenine Składniki) Mam - Zeno - ja majonez, mam. Karotka... jak to rak. Jady: pyry daj. I cebule lube ci. Ogórkom cmok róg, o... Jaj, i po kopie jaj. Soli los. I cukru, .urku ci. Drobno pokrojono (Jork opon bordo) A... sałatka, jak ta łasa. -
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się