Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pytałaś o sumienie u mnie dobrze ostatnio jakoś się klei
szczególnie gdy noc zamienia się z dniem pozdrowieniami
ćmy zmartwychwstają by jako motyle by wzbić się na ten moment
gdy staram się strząsnąć szron z głowy bo zima znów zaskoczyła
od kilku lat już nie potrafię pozbyć się śniegu od kilku lat nie potrafię
pozbyć się ciebie pozbyć się tej namolnej świadomości istnienia
i wreszcie wsiąść do autobusu jak każdy inny wsiada
uścisnąć dłoń portierowi przypiąć się do maszyny
przemilczeć blaski żeby hieny się nie podpinały
nasze wspomnienia rozpisują na rozdziały sprzedają za złotówki
przez kilka chwil był pewny że jest
dalej spisuje legendy ze ścian pisanych gwoździem
przestałem jakoś wierzyć w te atrakcyjne lśniące kartki
nic nie zarobiłem i nic nie przerobiłem
zgasły już lampy
autostrady
samochody
światła
z klęsk powstaje feniks

należę do ludzi, którzy sikają pod prysznicem
w hotelach więcej ruchu niż na ulicach
we Wrocławiu śnieg i nic więcej, martwe miasto
kopia jak inne kopie
gdzieś pognały tłumy, jesteśmy sami
te same tramwaje, te same ściany
nigdy nie odetnę pępowiny i nigdy nie odejdę
mimo trumien
zostaniemy tutaj na zawsze od zawsze będąc
karmiąc naszą pychę nami samymi
zarabiając mniej niż ci co zarabiają na nas

Opublikowano

jak dla mnie druga strofa zdecydowanie lepsza (i technicznie i treściowo) od pierwszej. w pierwszej za dużo wypełniaczy, np. "jakoś", "już". w sumie to pierwsza układa się w dwie (pierwsze cztery wersy i następne). ogólnie rzecz biorąc dobra lektura. pozdrawiam Michale.

Opublikowano

Ależ plątanina... Najpierw "ty", potem - "ja", "oni", potem "on". I wreszcie mój kochany Wrocław;)
Cholerka, lubię taki strumień świadomości w wierszu. Wszystkiego trzeba sobie poszukać.

od kilku lat już nie potrafię pozbyć się śniegu od kilku lat nie potrafię
pozbyć się ciebie pozbyć się tej namolnej świadomości istnienia
i wreszcie wsiąść do autobusu jak każdy inny wsiada


a to sobie biorę, jak własne.

Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Opublikowano

Przeczytałam ten pejzaż wewnętrzny, myśli peela bardziej
skaczą niż biegną, trudno mi określić wrażenia po przeczytaniu,
mam w głowie mętlik.
"należę do ludzi, którzy sikają pod prysznicem" - nie wiąże się moim zdaniem
z poprzednimi i następującymi wersami. Można wysnuć wniosek, że dzielenie
ludzi na tych co siusiają pod prysznicem i na tych, którzy nie siusiają, ma jakiś
ukryty sens. Można również przypuszczać, że peela nachodzą myśli obsesyjne,
aczkolwiek dla niego również zaskakujące. W pewnych stanach ducha, to się zdarza.
Dziwny ten wiersz, ma dużo moim zdaniem z Kafki.
Serdeczności
- baba

Opublikowano

Natłok myśli, chwilami za duża ekspozycja słów, że tak to określę...
ale treść sama w sobie uwydatnia gorączkę przemyśleń peela.
Całość... bez urazy... pokusiło mnie na małe cięcia... tak bym to czytała

pytałaś o sumienie
u mnie dobrze jakoś się klei
szczególnie gdy noc zamienia się z dniem pozdrowieniami
ćmy zmartwychwstają jak motyle by wzbić się na moment
staram się strząsnąć szron z głowy bo zima znów
zaskoczyła i nie potrafię pozbyć się ciebie
i tej namolnej świadomości istnienia

wsiąść do autobusu jak każdy inny
przemilczeć blaski
wspomnienia rozpisać na rozdziały
sprzedać za złotówki
przestałem jakoś wierzyć w te atrakcje
nic nie zarobiłem i nic nie przerobiłem
zgasły już lampy autostrady samochody światła
z klęsk powstaje feniks

należę do ludzi którzy sikają pod prysznicem
w hotelach więcej ruchu niż na ulicach
we Wrocławiu śnieg i nic więcej
martwe miasto

gdzieś pognały tłumy
jesteśmy sami te same tramwaje te same ściany
nigdy nie odetnę pępowiny i nie odejdę
zostaniemy tutaj na zawsze
karmiąc naszą pychę
zarabiając mniej niż ci co zarabiają na nas


Przesyłam świąteczne pozdrowienie... :)

Opublikowano

Dzięki ogromne! Niestety losy skazały mnie na pewien niebyt internetowy, aczkolwiek gdzieś tam jeszcze jestem :)
Kwasów na szczęście brać nie muszę, za to pozdrawiam serdecznie!

P.S - a tu tak na zachętę:
www.youtube.com/watch?v=viYw_gF02hU
;)

A co do świąt:
www.youtube.com/watch?v=a7g9yLKITcI&feature=related

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...