Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Oxyvia J.;

Joasiu - to wielki honor być nagrodzonym od Ciebie tak akceptującym komentarzem po latach dezawuowania moich wysiłków...
ukłony!
:)!
J.S

Piotr Płoszaj.;
- duchowe gratyfikacje niestety nie zaspokoją egzystencjalnych potrzeb, ale mogą uczynić je mniej dokuczliwym....
pozdrawiam
J.S

Jolanta S.;
- MYLISZ się, to nowe nie da się kupić, trzeba sobie wypracować....

serdecznie pozdrawiam
J.S

Marat Dakunin.;
- czy musisz ujawniać kulisy tej literackiej operacji? niby kolega a zdradza....erystyka jest tylko dla wtajemniczonych, nie dla ignorantów, a poza tym - w wysławianiu poza bardzo często sąsiaduje z polityką i dogmatyką...uśmiechnij się!
:))
J.S

Opublikowano

Dorota Jabłońska.;
jak wiesz, przyzwyczajenie jest drugą naturą, a ja przywykłem do porządku ustanowionego na początku i nie widzę znaczącej róznicy w proponowanej zmianie - na teraz pozostanę przy oryginale ale kwestię pozostawiam otwartą...
dziękuję za wejrzenie!
:)
pozdrawiam!
J.S

Ps.;
- jak pisał Norwid: styl to człowiek; wszyscy wypowiadamy się we właściwy dla siebie sposób, rozpoznawalny imiennie; fakt - to jeden ze starszych tekstów, który przeszedł niedawno kosmetykę...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dobór słów do komentarza był czysto losowy
:))

pozdrawiam

mam podejrzenie, że acan chichocze...jak Boruta w starej wierzbie....
:))
J.S

Rokita. w wierzbie mieszka Rokita, diabeł chłopski. Boruta to pan Łęczyckiego zamku, diabeł szlachecki, co od piwnicy nie stroni
:)
Opublikowano

dzie wuszka.;

- a to aśćka nie wie, że po 1945 wypędzono Borutę z jego własności? spauperyzował się Pan Boruta i sfraternizował z masami, a nawet zamieszkał w jednym z pokoi z Rokitą?
- tam go spotkałem, tam z nim gadałem, tam od niego namaszczenie na poetę otrzymałem...

:))!
J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wielka to dla mnie radość czytać znowu coś tak wspaniałego spod Twojego pióra! :-)
Przez te "lata" (czyli chyba kilka miesięcy?) miałeś jakiś nieustający kryzys, w dodatku połączony z przejawami megalomanii i agresji. Ale być może zaczyna Ci to przechodzić?...
Zresztą w tym czasie chyba jeszcze kilka Twoich wierszy mi się podobało. A przynajmniej jeden. Pamiętasz? Choć nie tak bardzo jak ten.
Odkłony!
Oxy.
  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...