niedookreślony

[michalekorg]

nie wstanę na dźwięk pochmurnych dzwonów
co echem zwiastują mszę poranną
nie danym mi będzie tkać ze rdzawych liści
najczystszą jesień, cichą, nienaganną

nie spojrzę wzrokiem pełnym przerażenia
na świat co radość blaskiem łez przeplata
spaliłem resztki wspomnień
odeszedłem w świat, bez marzeń, bez lata

nie dotknę już więcej Twoich warg kochana
codziennym blaskiem kochających oczu
nad cichą Twą łzą łzy swej nie uronię
nie spłynę rosą w Twe najmilsze dłonie

nie danym mi będzie umrzeć i powstać do życia
przywilej jest to ludzi, a kim lub czym ja jestem
zmuszonym do niebycia, nawet Ty jedyna nie wiesz
czym zwykły jest, czy bliski, czy wart choć odkrycia.

26 listopad 2010
01:21

[Dawid Rt]

Tytuł intrygujący, zamysł ciekawy, kompozycja wydaje się być przemyślana, acz niektóre wersety są do dopracowania, przynajmniej taki jest mój odbiór. Pozdrawiam.

[michalekorg]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję serdecznie za odwiedziny ;) pozdrawiam

[NikaTarnawska]

w przemyślanej kompozycji i jakby niedzisiejszych momentami zabiegach gdzieś gubi mi się cel.

[michalekorg]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za uwagę;) pozdrawiam.