Zgłoś

Twa twarz wiecznie patrzy w brata Słońce Jak dziś, już lat miliardy, nie tysiące. Twe lica bardzie gamma-jaśniejące, [1] Przez kosmiczne promienie weń bijące. – („Lustro”, czy Słońce dla Cię gamma-lustrem? Ot, pytanie mi przyszło do łba puste.) Tymczasem ja między ludźmi po Ziemi Czasem mnie kto chce zdeptać buty swemi Choć się złoszczę, nawet czasem, co powiem… Spojrzę w niebo – we mnie spojrzą bogowie, Aniołowie? – czyż ja niebios policja? [2] Myśl: jawnie co noce a skrycie co dnie Czyjaś ręka trzyma Cię jak pochodnię Pośród biegu spraw na Ziemi, na niebie Modląc się do Pana, patrzę na Ciebie: Wskaż mi! o wskaż! slalom przez czas wśród ludzi Nim brama ostatnia, nim Anioł zbudzi… . . . Księżyc po pełni w z lodu halo, Czy znak, że zmiany: pogód? na mnie? – walą?   PRZYPISY [1] W świetle promieniowania gamma Księżyc jest jaśniejszy niż Słońce. [2] Gdy tęsknota za „Harmonia Coeli”   Z dala od spokoju burzycieli   Mnie weźmie każą sprawdzać kto zacz? –   Gabriel czy Epona – mityczna klacz?   A mnie czasem starczy nadzieja: „Jest niebo!” =   Nie wszystko portfelem i u stóp glebą! –   „Dowód bóstwa lub anielskości proszę!”   Ten pomysł budzi śmieszność, budzi zgrozę!

można ją złowić nawet z drugiej ręki    można też rozmienić  na tysiąc jeden drobiazgów           

@Berenika97   ale Twoje komentarze piękniejsze :)   dziękuję.  

@MigrenaBardzo dziękuję! Piekny! :)))

@Tectosmith Rozumiem to i szanuję twoją uczciwość. To prawda, że religia może być używana jako „system uspokojenia" – widziałam to też, i rozumiem, dlaczego to odrzucasz. Dla mnie wiara to coś innego – nie tyle uspokojenie lęku, co relacja z Kimś, kto jest większy ode mnie.  Wierzę, że uczciwość – czy w wierze, czy w jej braku – ma swoją wartość. To ważne, żeby żyć autentycznie, nie w udawaniu.To jest Twoja droga. A ja uważam, że wiara i religia to nie są synonimy. Pozdrawiam.