Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

od dziś


Rekomendowane odpowiedzi

[kochanków budzi chrapanie z szafy
[wewnątrz głów podglądaczy [kotłują się sny półnagie z tymi totalnie nagimi]]]
za oknem ktoś pokazuje komuś jak patrzenie na słońce leczy miłosne zawody

- Na co cię leczyć nikt nie wie lepiej niż ty
ale może ukrywasz to zgrabnie przed sobą
w szafie, po seksie, za krzywą przegrodą

Od dziś słuchaj siebie jak hymnu Rosji
trochę z przerażeniem, trochę z sarkazmem

bo oni wszyscy zwalą się w końcu
[do wnętrza[doręczyć [posłowie]]
że mama ciągle woła z drugiego piętra
na obiad

gdy potajemnie szwędasz się obok dziurki na klucz
która rozdzielała cię wtedy od widoku tańczących dziewcząt

oni już teraz są tam zamiast nich i tańczą
tańce zwycięstwa
widząc cię zewsząd szepczą
słysząc syczą

dobra wiadomość
z pewnością skończy im się kawa
słońce skończy
i będą z nich chrapać miłosne zawody

Od dziś słuchaj siebie
bo szkoda

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jeden nawias niedomknięty! na jakich to studiach dopuszczają takie działania?!!!!
Oblejesz rachunki w zimowej, to pewne, jak but Putina!
Zaskoczyłeś mnie liryzmem. Bo to, że kombinujesz, wiem od dawna. Gdybyś się skoncentrował na kilku obrazach i nie biegał z dygresjami [tudzież nie zagłębiał [się] w pozorne głębiny psycho] - zostałoby sporo materiału lirycznego, w sam raz na dobry wiersz.
Chciałbym tu widzieć wszystko z "planu" peela (czyli: z główki). Ale - ja nie rozumiem nowoczesnej poezji (to też wiesz).
pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Bogdanie, ten nawias zostawia resztę rozbebeszoną w odpowiednim momencie, bo właśnie przy obrazku wołania na obiad i ani to jakieś wnętrze, ani jakieś zewnętrze. Napisałbym z tego wiersz, ale nawet nie wiem, czy jest taka potrzeba, patrząc na stan forum.
Z tą poezją współczesną, to i ja sobie główkę popiołem posypię, moje znanie się to wyłącznie młode i naiwne.

A jeszcze do tych nawiasów, miło coś czymś rozgraniczać, nawet nie po to by "głębi dodawać", ale dla frajdy i z ciekawości, co i gdzie jest na wierzchu.
zdrówko,
Jimmy


hrap se maryśka

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Jacek_Suchowicz dzięki  Również pozdrawiam 
    • @Jacek_Suchowicz Satysfakcja dla mnie spora Fajny wierszyk, mądry morał. Pozdrawiam Adam
    • Wszystko o kant – czegokolwiek. Łóżka, stołu, spodni. Teorii Immanuela przedstawionej w Krytyce. Wszystko zbłąkaniem rozumu na ścianie w postaci iluzji. Powinienem być instead of – to anielski młyn - jestem, zniekształcony głos Boga u Lema. Wyjątkowe stany – somnambulizm pod oknem ukochanej w postaci zespołu Elpenora – niech szlag trafi fantastykę i pchły (kogokolwiek, kolego). Shut up!, duplikacja dwóch w syndromie Gansera – mój stres, twój wybór –  choćby kur, miss world, studiowanie popisu składania jaj przed kogutem, resztki snów pochowanych paskiem zegarka na przegubie dłoni. Starej dłoni. Wszystko jest kantem i o kant – czegokolwiek. Niech trafi szlag – was, mnie, ich – przede wszystkim ich,   onych. Oto jestem – bez zgody. Według artykułu dwudziestego trzeciego. Opisuję, co widzę – i bez urazy. Że ściąłem drzewo dobra i zła – patologiczne upicie – splotłem wieniec cierniowy, nakładając na głowę przeźroczystej postaci welon. I zawołałem – sanna! Ho, ho - jak ja wołałem – owe sanna! I kląłem przy tym to, na czym świat stoi. Aż padł  na twarz, uruchamiając wszystkie mięśnie, każdy, nawet najmniejszy miocyt, to nie był krzyk – by wydyszeć –  Eli, Eli, lema lema lema… (jak kibic) sabachthani. Shut up! – zakrzyknął (i to był ryk) setnik  w obcym języku. Przebili mu bok, krwawił – wyciągnęli na środek drogi, Longinus pochylony nad Caiusem. Płakał. Ten pierwszy. I usłyszałem, jak jakaś kobieta – pięćdziesiąt lat – przeklina świat, nas, żołdaków po obu stronach granicy, pograniczników, wieczną ruchomość celu. I pomyślałem, że drab leżący obok jest ŚWIĘTY. A drab, skulony obok – przeklęty. I rozdarłem kotarę, by widzieć obu. Boga – ŚWIĘTY, ŚWIĘTY, ŚWIĘTY Serafinów i Tronów, w piżamie, gdzie ukryty papieros, dłoń na szyi strażnika zaciśnięta w nienawiść.    
    • @poezja.tanczy Zmotywowałam do pracy znaczy-:)
    • No nareszcie wyszła na wierch prawda cała. Bóbr miał pokazać wał - a pokazał "wała" Przed rządzącą elitą zagwozdka nielicha; jak ów zwierzak poznał gest Kozakiewicza? Bo ten gest, jak relikt, dla zwierzaka obcy. Nagle jak jeden mąż wrzasnęli: To wszystko pisowcy!!!    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...