Samotność

[adw86]

Zlęknione, wygłodniałe oczy,
Jak ćmy lgną do szklanych tafli,
Fosforyzujących zimnym blaskiem.
Błądzą po lodowych pustyniach powidoków,
Chcąc się ogrzać światłem nie dającym ciepła,
Nasycić iluzją człowieka.
W myślach tłucze się niemy krzyk:
Pustka !
Lecz serce nie słucha,
Chce wierzyć...

[dzie_wuszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

O tak, serce to wielki zdrajca! między innymi dlatego zmieniłam monitor na ciekłokrystaliczny. mniej fosforyzuje i jakby tak, bardziej w bok, jeśli już ;)
A tak poważnie, to czuję za dużo w wierszu takiej sztucznie zbudowanej grozy, pustynia po prostu jest, nie trzeba jej ziaren otaczać dodatkową pustką.

Czy Pan/Pani lubi Borgesa?

Pozdrawiam :)