Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pijcie za nas bracia żywi! Póki żywi! Bracia! Za nas!
Pijcie duchem gorejącym za każdą z dusz co gorzała!
Pijcie życie! I śmierć pijcie! Śmierć i życie! Nasze! Wasze!
Pijcie dziś, bo jutro czymże? Jutro? Dziś - cokolwiek dalej.

I zapiszcie w chmurnym niebie myśl z tych chmurnych niebu miłą.
I wyryjcie w falach morza czyn nasz. Może fale przyjmą?
I wyryjcie w szarym głazie nasze imię w głazie szare.
I zapiszcie, bo dziś czymże? Wczoraj, lecz cokolwiek dalej.

Żyjcie bracia nasze życie! Nasze! Wasze! Mądre, durne...
Żyjcie ogniem gorejącym, bałtną falą, niebem chmurnym!
Żyjcie głazem... Kto żył wczoraj, jutro wpisze imię wasze.
Żyjcie bracia! Bo śmierć czymże? Życiem choć...
...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ahoj! Haha! A co, jeśli okaże się, że śpiewamy na tę samą melodię? Toż to czysta telepatia! :D
Moja melodia to coś między "Naszą klasą" Kaczmarskiego, a "Pije Kuba do Jakuba" :P
Pozdrowienia!
Opublikowano


Wszystko zaczęło się około roku 1346. Statki powracające
z podróży do Chin i Indii, oprócz wonnych korzeni, pachnideł i jedwabi
przywoziły budzące grozę relacje o zarazie piętrzącej stosy trupów
na ulicach obcych miast. Wkrótce po strasznych wiadomościach
u wybrzeży Europy zaczęły krążyć statki widma
z wymarłymi załogami na pokładzie.
Dymienica morowa rozniosła się wpierw po Sycylii, stamtąd
już jednym susem przeskoczyła do płd. Afryki i płd. Włoch
i wkrótce całą Europę ogarnęła zaraza, nazwana czarną śmiercią.

Dziś wiemy, że roznosiły ją szczurze pchły a objawami były
gorączka połączona z silnymi torsjami, ciemne plamy na skórze
przechodzące w czarne gule wielkości jaja kurzego w pachwinach
i pod pachami. Krew ulegała zatruciu i następowały owrzodzenia,
tak zwane dymienice. Choremu pozostawało góra pięć dni bolesnego życia
(to właśnie na nią umarła Laura Petrarki, który mógł tylko patrzeć bezradnie
na jej męczarnie.)

Do roku 1348 w Anglii, Francji, Niemczech, Austrii, Włoszech zmarło
miliony ludzi, co przy ówczesnej populacji było czymś strasznym.
I tak, w niecałe pół roku padła połowa ludności Florencji, w samym
Wiedniu umierało 1200 osób dziennie.
Brakowało miejsca na cmentarzach, więc trupy wrzucano
bezpośrednio do rzek, co tylko
sprzyjało rozprzestrzenianiu się zarazy
pomimo dzwonów bijących dzień i noc.

Wkrótce rozeszła się plotka, że zarazę roznoszą psy,
toteż raz dwa prawie wszystkie wybito, co oczywiście nic nie dało.
Wtedy winą obarczono, jak to zwykle bywa - Żydów
i dochodziło do masowych masakr społeczności żydowskiej.

Czarna śmierć była największą naturalną klęską, jaka nawiedziła
ten "bardziej" cywilizowany świat. Oczywiście, do tej pory...
Zaraza odeszła tak jak przyszła niepodziewanie po pięciu latach,
zabijając po drodze 25 milionów ludzi w samej Europie,
czyli około jedną trzecią ludności całego ówczesnego świata
(proszę podzielić ludność dzisiejszego przez 3 i spróbować
sobie to wyobrazić!)
Pozostało mnóstwo dóbr, opustoszałych posiadłości,
spadły ceny bo wszystkiego było raptem w nadmiarze,
co sprzyjało niekończącym się hulankom
a ci, którzy przeżyli, często dosłownie zapijali się na śmierć:


Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Gdzież logika? Przecież czarno na białym napisano, że wszystkiemu byli winni Chińczycy! ;)
Pozdrawiam serdecznie!
Tego nie wiadomo bo nie było jeszcze telewizji satelitarnej i wiadomości, które
by to potwierdziły. Same szczury do dziś dnia milczą na ten temat ;-)

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Gdzież logika? Przecież czarno na białym napisano, że wszystkiemu byli winni Chińczycy! ;)
Pozdrawiam serdecznie!
Tego nie wiadomo bo nie było jeszcze telewizji satelitarnej i wiadomości, które
by to potwierdziły. Same szczury do dziś dnia milczą na ten temat ;-)

Pozdrawiam.
Oczywiście najlepsza powieść na ten temat to "Dżuma" Aleksandra Camus'a. Czytałam ją w liceum, a do tej pory robi na mnie wrażenie. (Urodziłam się pół wieku temu).
Bardzo fajny wiersz, choć na zupełnie inny temat. :-) Strasznie lubię takie piosenki. Extra.
Opublikowano

Czy o piciu? No, jest tam powtarzany toast. Ale raczej jest to piosenka o wojnie i o przetrwaniu... Bardziej chyba psuje tematyką do mojego wiersza na tej stronie. :-)
Mnie też bardzo się podoba ta piosenka.
Pozdrawiam cieplutko.
Oxyvia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Przez głowę Na barki już weszło Naciągam na plecach Brzuch wciągnąć  Ostatni guzik Zapięty  Mało oddychać  Podwinąć rękawki  Broń Boże się schylać  Podchodzę do lustra  Rozdarcie pod pachą Pocę się cała  Jeszcze druga "Tylko wsunąć" Trzydzieści osiem normalnie W trzydzieści sześć - się wyrobię  To wsuwam  I schylam  Po plecach jezioro otwarte Guzik lustro wyszczerbił  Ładny podskok i...   ...   Jeszcze stopy gołe
    • Podziwiam Twoją konsekwencję utrzymywania się w tej konwencji, ale udziwnianie treści tylko po to żeby wbić się w formę, moim zdaniem, tym utworom nie służy.   Pozdrawiam.
    • @Emilie Eve Stahl uchwycony subtelny moment, zapach, widok unoszących się piór od wiatru.. ale treść brzmi jak pierwsza litera przekazu, na którą czytelnik prawdopodobnie czeka i na której zakończono.    Jest akcentem utworu "Percepcji" @Domysły Monika(zachęcam do lektury), oglądania i analizy momentów w szkiełku ale i też innych inspiracji.    Tekst sam w sobie jest opisaniem obecności Anioła i docenienia jego bytu  oraz skoro tytuł odnosi się do "Jej Anioła" - wskazuje rodzaj pachnącej granicy, w której toczy się ochrona, ze względu na ruch (góra i dół).   Trzymam kciuki i pozdrawiam :)
    • @Wiesław J.K. Zasadniczo wszystko się rozbija o kilka wersów - nie tych w Księdze Koheleta, nie w Ewangeliach, nie w listach apostolskich ani nawet w liście do Koryntian Pawła, proroctwach starotestamentowych  czy całej reszcie - to są rzeczy wtórne.   Przytoczę je tutaj:   12 Mądrość jest wspaniała i nie więdnąca, ci łatwo ją dostrzegą, którzy ją miłują, ci ją znajdą, którzy jej szukają, 13 uprzedza bowiem tych, co jej pragną, wpierw dając się im poznać. 14 Kto dla niej wstanie o świcie, ten się nie natrudzi, znajdzie ją bowiem siedzącą u drzwi swoich. 15 O niej rozmyślać – to szczyt roztropności, a kto z jej powodu nie śpi, wnet się trosk pozbędzie, 16 sama bowiem obchodzi i szuka tych, co są jej godni, objawia się im łaskawie na ścieżkach i wychodzi naprzeciw wszystkim ich zamysłom. 17 Początkiem jej – najprawdziwsze pragnienie nauki, a staranie o naukę – to miłość, 18 miłość zaś – to przestrzeganie jej praw, a poszanowanie praw – to rękojmia nieśmiertelności, 19 nieśmiertelność zaś przybliża do Boga. 20 Tak więc pragnienie Mądrości wiedzie do króllestwa. 21 Zatem, jeśli wam miłe trony i berła, o władcy ludów, Czcijcie Mądrość, byście królowali na wieki.     Cała reszta tej - najpiękniejszej - księgi  jest implikacją tych słów. Miejscami zanieczyszczona pozostaje czysta dla tych, którzy wyznają najwyższą wartość, którą jest miłość.   Końcem rozważań jest natomiast:   Skoro przemówiło siedem gromów, zabrałem się do pisania, lecz usłyszałem głos mówiący z nieba: «Zapieczętuj to*, co siedem gromów powiedziało, i nie pisz tego!»   Bowiem drugą stroną tej monety jest nienawiść wobec tych, którzy tę miłość porzucili.
    • Słoneczne zwierciadło, z niego można odczytać wiele.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...