pisanki

[agnieszka puczynska]

idealnie można podać rękę komukolwiek
dla zasady bycia złotym altruistą
bądź filan z inną końcówką

jedno pewne
trzeba mieć jaja
okrągłe wytrzymałe
do bicia
na wielką noc

pisanki stały się puste
cały idiotyzm wzorków
po wosku
mam w kilku klawiszach

poza jest tylko rtęć
kolor jej i smak

mam w ustach termometr
czasów i rozumów
jest pewne
do bicia
jaja

pisanki kraszanki
kolor w non stop
reality

a to ludowa nuta właśnie
trzask prask

gaśnie

[Dotyk]

Tekst znakomity. Bez jednego zbędnego słowa. Słodko-gorzki; środki językowe idealne na "okazję" Twoich przemyśleń.
Pod wrażeniem.

Mirka

[seweryna żuryńska]

Droga Agnieszko

świat zaludnił się kolorowymi pisankami i luddyczna prawda odeszła, odpłynęła
czy rzeczywiście więcej w nas pawich piór, niż mgieł porannych
może kiedyś odrodzą się herosi, tytani myśli i czynu
ja sobie twój wiersz na swój sposób komponuję
ale bliska mi jego niełatwa metaforyka
jeśli błądzę, nie gań

ukłony niskie ślę
seweryna