Sonet nad świec dymem wyznania płonącego

[Bronisław Jaśmin]

Otwierać oceany, jakże trudno okiem,
Otwierać oceanem me stęsknione oczy.
Więc nawet wzrok w chłód wody, do dna się nie stoczy,
Lecz serce tłocznie spija, krwią - jak wiatr z drzew krokiem.

Upiję się czeremchą smętnych snów z pó''''łsłowiem,
Bo reszta jego siecią jest z pól splugawionych,
I studzien zarzucenia rąk też pozbawionych,
To pole mnie przerosło, w pluskach - słów ich nowiem.

Gdzie pójdę, tam i pójdą zbuntowane kroki,
Co ziąb i krok położą ślepy jak dno słońca,
Więc dwa dna usychają jaśminem gorąca.

I w owych dnach swe oczy zmieniam w wód trzęsienie.
Dopóki cień spod wargi twej mrok latarń boki,
Nie strąci światłem alej wieczność - śmierć -- czas - cieniem...

[H.Lecter]

Splątane "romantycznie" i męcząco...

[Marek_Stasiuk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Co to Leśmian?

:)

[Nessa Isilra]

się zrobiło młodopolsko;p