gazowane powietrze

[madeleineee]

Już
nawet nie piszę dat.
nawet nie piszę piórem.
Już:
statyczne 'teraz' z innego wymiaru
napuchnięte stęchłym powietrzem.

Nic ze mnie zostało
W kółko się powtarzam
ubogim cierpieniem
śmiesznym i patetycznym.

Wymuszona ślina na policzkach,
bo na wynurzenia mnie nie stać
-może takie z błota-
ale zapomnij o oceanach.

Nie wiem czy ciągle oddycham
czy to tylko łykanie tlenu
i nie chcę
ale muszę
lub nie muszę
a chcę właśnie.

[Pan_Biały]

ten wiersz to bałagan, kropki, myślniki, cuda-wianki
czytelnikowi należy się trochę szacunku, bo nie jest warsztat
abstrahując, gdyby autorka poświęciła choć chwilę dłużej na przepisanie wiersz mógłby być przyswajalny
pierwsza strofa najlepsza, ale po sprzątnięciu zbędnych znaków
pozdrawiam
r

[Wioletta_Buller]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tu to nie przejdzie, wiem, bo sama tak pisałam. Do wierszy trzeba dojrzeć, ja widzę początek, ale jeszcze trochę drogi przed Tobą.