Odrodzenie

[Kaliope_X.]

Niechaj zza okien wyjrzy kto
i niech porzuci chwiejne drogi,
kiedy nad marność wznosi swą
to, co pamiętać nie chce trwogi.

Bo oknem świata rajski gmach
nad prochem świętych i zbolałych,
kiedy się łza nie mieści w snach
dla ludzkich oczu – jakże małych.

[krzysztof marek]

ładnie napisany, chociaż "treściowo" rajski gmach jako okno świata, cóż... w sumie smutna perspektywa. nagroda czeka w raju, dopiero tam. myślę że kwestie wiary i nadziei nie są łatwe do konsumpcji dla wielu. pozdrawiam Kaliope.

[Kaliope_X.]

Dziękuję za czytanie i komentarz :)
Ja jednam uważam, że perspektywa nie smutna, lecz radosna... jeśli jest wiara i nadzieja właśnie! Bo - wszyscy w jednym kierunku zmierzamy.

Pozdrawiam również!

In-humility,
K. W.

[Leokadia_Koryncka]

Piękny! Jak każde odrodzenie, które czegoś od człowieka wymaga, a trud nie idzie na marne.

Serdecznie, Leo.

[Kaliope_X.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Leokadio, dziękuję za miłe słowa. Masz rację, odrodzenie chyba zawsze okupione jest wyrzeczeniami i trudem. Ja, po ciężkich doświadczeniach, wreszcie czuję, że zaczynam żyć na nowo. Tylko jeszcze... wciąż tak trudno zaufać ludziom... Ale wiara czyni cuda :)

Pozdrawiam ciepło,
Kinga.