Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

o wczesnym wstawaniu i sytuacji bez wyjścia

Pan_Biały
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pan_Biały

Pan_Biały

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

poranek dwa tysiące któregoś
Kielce

noce jak końce świata
dni jak czyściec
ja jak on w sandałach
poruszam się ruchem jednostajnie pochylonym

głosy aniołów mówiły – nie pij
ale dobry przyjaciel miał mocniejsze argumenty
cierpię za grzechy akademika kiedy
bóg udaje że nie widzi

dzie_wuszka

dzie_wuszka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



drugą strofę odchudziłabym z 4 wersu, ale pal to licho. trzecia jest gracka jak cholera, unosi cały wiersz, dzięki czemu można pod tą pyskatą mordą wiersza, spokojnie poszukać tego okrucha szkła w ludzkim oku. fajny
pozdrówki :))
Grażyna_Kudła

Grażyna_Kudła

Opublikowano
Opublikowano

ten ruch jednostajnie pochylony sprawia, że nie można nie pochylić się nad wierszem;
i to zakończenie: bóg udaje, że nie widzi- to wiara, że jednak widzi i nie udaje, tylko czeka cierpliwie; to właśnie sprawiło, że przestałam kojarzyć z wielką improwizacją, bo tu jest o niebo lepiej
wspaniale przekazany zamysł;
pozdrawiam serdecznie, Grażyna
:)

Pan_Biały

Pan_Biały

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



drugą strofę odchudziłabym z 4 wersu, ale pal to licho. trzecia jest gracka jak cholera, unosi cały wiersz, dzięki czemu można pod tą pyskatą mordą wiersza, spokojnie poszukać tego okrucha szkła w ludzkim oku. fajny
pozdrówki :))
dzięki za fajny koment:)
pozdrawiam
r

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nieporadnik
      Goni Kena bej. <-

      Przez nieporadnik · Opublikowano

      Igo, no, na tę... psiamać! A Mai spętano nogi
    • nieporadnik
      Popili geje, gil i pop

      Przez nieporadnik · Opublikowano

      On, Iwa, dopaja Kazię. Inga jada jagnię. Iza, Kaja poda wino
    • MIROSŁAW C.
      pomarszczone światła portu

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @violetta „Morze jest potężnym duchem, pogrążonym w wiecznym lamencie, przepełnionym nie dającym się ukoić smutkiem, obecnym w nim na wieczność.”   Dziękuję, pozdrawiam. 
    • nieporadnik
      Andrzejkowy

      Przez nieporadnik · Opublikowano

      Andrzejkową noc (wieś nad Tagiłem) Spędźmy razem na wróżbach z Wasylem Grzeje minut piętnaście Cztery znicze i właśnie Wosk się topi wrzeć będzie za chwilę     Drżącą ręką gar trzyma nad kluczem "Dla kurażu gardziołko przepłuczę!" Wosk przez dziurkę się leje W zimnej wodzie tężeje W kształt nieznany rosyjskiej nauce     Patrzy z lękiem na formę pod światło W głowie pusto choć myśli ma natłok Chwyta w garść go pokusa By to posłać do USA Ale grzech no i będzie za łatwo     Myśl się plącze w nadzieji i bulu Czy to nie jest zastygły Zew Cthulhu Pot wyciera rękawem A najlepiej tę sprawę Sprzedać jest dla studentów na KUL-u     Analizę na nowo zaczyna Coś tam coś tam mu już przypomina Jeszcze jeden łyk wódzi Kto na trzeźwo się trudzi? "Ni to głowa ni dupa Lenina"     Eureka! Pomiędzy łykami Gna do mózgu chyżymi krokami Rozwiązanie. Co z tego? Wie że czeka na niego Mandat karny - na bank z odsetkami     Ze zwieszonym nochalem na kwintę Idzie wolno do ściany po flintę Śrut ładuje do broni Broń przystawia do skroni "Stara będzie mieć po mnie choć rintę!"     Kciuk na spuście zamiera. "Nie nada! Huk na pewno obudzi sąsiada Sąsiad starym jest urką W łeb przyjebie gazrurką Nic w tym życiu mi się nie układa!"     Sprzed lat, ale daje radę. :)
    • wierszyki
      Posady

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Był taki teatr pewien, że w scenie Miłosnej spadły naraz kamienie. A na widowni skrajne siedzenia Z gestu pewnego bardziej niż gremia   Zlikwidowane, wyobraź sobie... Naraz są wszystkie tylko środkowe... Nie ma już skrajnej biedy. Przypadku. Nie ma wszystkiego, co budzi skrajne. Nie ma artysty, co w nic nie wierzył. Nic nie jest białe, nic nie jest czarne.   A gdy ktoś sobie na brzeżku siada, Kogo ma dziwić, że się zapada   Myśl, która ledwie wpadła na miny; Sąd ostateczny, czy sprawiedliwy; Cisza, bo lepiej nie odpowiadać; Perłowa barka tam, gdzie perłopław. Nie-Magdalena, włócząc włosami Umoczonymi po pukle w grafit Tam nierządnicą, by przez cokoły Wyrwane z ziemi w miąższ oliwkowy   Cokolwiek zdziałał jeden listeczek. Powiedz choć słówko. Pisz — Aramejczyk.          

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...