środowisko

[Biała Lokomotywa]

zielony parkan
okala bezpieczną zonę

szczelinami wpadające wątpliwości
rozproszone mgłą wygodnictwa
wiszą na obrzeżach
szamocząc się jak w klatce
groźny zwierz

spoglądamy na niego z daleka
kłęby dymu elektrowni
skład etykiety smakołyków
plama na oceanie
spychając na krawędź świadomości
wizję wyłamanych sztachet

[krzysztof marek]

jestem pod wrażeniem, bo temat niby banalny-nie banalny ale jednak trudny do pisania a Tobie się udało to zrobić Lokomotywo. zwłaszcza zakończenie - jak dla mnie super jest.
ja bym jeszcze pomyślał nad celowością - po kolei: "złudzeń", "refleksy" i zamiast: "z dala" - "z daleka", i "plama" - nie przez "ę". hm. mam nadzieję że Ciebie nie irytuję tymi hm. poradami ;)
pozdrawiam.

[Biała Lokomotywa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie irytujesz:) Ja rzeźbię i dłubię, przyjdziesz, pociągniesz dłutkiem i już dużo mniej koślawo. Mnie się wydaje, że niektóre słowa być muszą, a tu okazuje się, że wcale nie. Pozdrawiam i dziękuję:)

[Gość]

Nasze wygodnictwo niszczy to przyjazne, do czasu, środowisko. Wiersz ekolo, budzi uśpioną świadomość, dzięki... Pozdrawiam. Eugi.

[Biała Lokomotywa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak. Dziękuję za komentarz:)

[Ela_Ale]

Temat mało wdzięczny to i wiersz zrobił się troszkę ciężki. Wyliczyłaś minusy niedbalstwa. flejtuchostwa, ale nie porywa mnie ten wiersz jak inne Twoje. To jednak wyłącznie mój problem: lubię "romansowe" i romantyczne temaciki. Serdeczności i napisz coś Twojego. E.

[Biała Lokomotywa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiersz ciężki, bo taki jest z założenia, ma niepokoić i dawać do myślenia. Dodatkowa cegiełka w poetyckiej przygodzie. Też pozdrawiam serdecznie:)