tylko trochę czasu

[noyau]

z tych całych stu lat samotności
potrzebne mi były tylko dwa

na telefon do matki i wyjaśnienie starych spraw
zabicie obrazu ojca w głowie
tego gdy mówił zbyt głośno
a ja byłam podeptanym papierkiem
lub balonem w który wbija się szpilkę

dwa lata na wyrzucanie starych ubrań
kurtek mężczyzny który wyprowadził się
zbyt szybko
a potem już nie chciał wrócić jakby
bał się że drzwi nie otwierają się od tej strony
że stąd nie wychodzi się drugi raz
jakby mógł tu zostać znowu
i umrzeć przypadkową śmiercią
tragiczną ale cichą

reszta to tylko zamknięte oczy
przypominam sobie twoje pieprzyki na lewej łydce
a po stu latach może uda mi się ich dotknąć

[Joanna_Janina]

Oj widzę zrezygnowanie podmiotu lirycznego. Opowieść pokazuje jakie potrafi być życie. Smutny obrazek aczkolwiek jak najbardziej prawdziwy.
Uśmiechu życzę i pozdrawiam ;)

Janina