Zagłuszanie potrzeby miłości

[pewna romantyczka]

Czasem odzywa się we mnie
Gdzieś utajona i podstępnie schowana
Szczelnie przykryta codziennymi sprawami
I zagłuszona przyziemnymi potrzebami

I tylko czasem
Od wielkiego dzwonu...
Odzywa się we mnie
Ta wzmożona potrzeba
Prawdziwej miłości

Chęć realnego uczucia
Tak wielkiego i wreszcie spełnionego
Odbierającego oddech, myśli i wyostrzającego zmysły

Szybko muszę ją czymś zagłuszyć
Zająć się czymś innym
Nie dać jej dojść do głosu
Wcisnąć jej knebel w usta
Zatopić w wannie
Uśpić ją na święty nigdy
By nie uwierała mnie za mocno
Po czym znów wrócić
Do mego bezpiecznego,
Odartego z prawdziwych emocji świata...

[Marek Konarski]

Odzywa się we mnie
Ta wzmożona potrzeba
Prawdziwej miłości

Chęć realnego uczucia
Tak wielkiego i wreszcie spełnionego
Odbierającego oddech, myśli i wyostrzającego zmysły

Świat ludzkich potrzeb, pragnień, marzeń, w formie zupełnie nie obrobionej literacko - tak się myśli przed snem, zwierza przyjaciółce ale nie pisze poezji :)

[Dorota_Jabłońska]

miłości potrzeba

muszę ją zagłuszyć
zająć czymś innym
wcisnąć knebel w usta
zatopić w wannie
na święty nigdy

by nie uwierała tak mocno
bezpiecznego świata


Pozdrawiam :)

[Nata_Kruk]

Droga romantyczko, nie jest dobrze...
Spróbuj poczytać innych, tych wybitnych bardziej i mniej, na pewno zauważysz, że te same myśli można zapisać całkiem inaczej. Powodzenia...!
Pozdrawiam... :)