Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Jak pięknie można konać


Pielgrzym Ostatni

Rekomendowane odpowiedzi

co czujesz
gdy w oczach alg klejnoty
i pod językiem ciepłe macki wodorostów
łagodne kołysanie

dokąd zmierzasz
złamane promienie słońca
coraz dalej
miłość już obojętna
lecz wciąż popycha głębiej

oczy otwarte szeroko
nie mogą nadziwić się
falującym kończynom

w ciszy otchłannej
kołacze się ostatnie wspomnienie

jak pięknie

można

kochać

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ha! A mnie ukołysał rozkosznie! Cudnie!

A po otrzeźwieniu ;) wiersz zakończyłabym na "można" :)
"kochać" to dopowiedzenie zupełnie tutaj zbyteczne, bo przecież jakże pięknie wynika z treści wiersza /konanie kochania - a może jednak nie? konanie z nadzieją niech będzie :)) tak chcę :)))/!
Pozdrawiam najserdeczniej :)

ps. rozumiem, że autor przeciwstawia ostatnie słowo wiersza słowu z tytułu, ale w mojej skromnej ocenie niepotrzebnie :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Obojętna, ale popycha... świetnie jeśli swoje, drugie dno można odnaleźć w czyimś wierszu. Tutaj właściwie "dno" też mogłoby być ukrytym bohaterem. Ale chodziło mi bardziej o samo zanurzanie się w toni...
Pozdrawiam :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rzeczywiście nie chodziło o pokazanie ani miłości ani konania - tylko właśnie o te algi, falowanie i złamane promienie słońca. Pewnie nie na każdym to robi wrażenie, jeszcze tak niezręcznie napisane ;)
Dzięki za zatrzymanie
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A dziękuję Doroto, bardzo się cieszę na Twoją wrażliwość podobną do mojej. Miałem nadzieję, że kogoś ukołysze ten wierszyk, właściwie mógłbym go przerobić na kołysankę dla dorosłych :)
Nad tym ostatnim słowem bardzo długo się zastanawiałem, tym bardziej że w tekście jest i inne zakazane przez poezję "współczesną". Doszedłem jednak do wniosku, że skoro nie chodzi mi o zaskoczenie, łamigłówkę czy puentę, to właśnie tak "dokołyszę" do końca. Tą gierką słowami z końca i tytułu chciałem tylko pokazać jak niedaleko od konania do kochania. A może od kochania do konania. Właściwie podróż w obie strony jest możliwa, czemu nie? Niby otchłań, a tak blisko.
Pozdrawiam ciepło, Piotr

PS. Coś się Jacek spóźnia, przestał nadążać za Tobą? :))
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

... niby spokojny, a jednak tętni życiem ....niby zrównoważony , a jednak jest w Nim jakaś dywergencja ....te falujące kończyny ...jakoś, nie wiem jak to nazwać ......nie przystają może
....nie przekonują do całości , burzą spokój - w kazdym razie dają do myślenia ( a mnie do viwatu :)))...... albo nie mogę tego strawić cy coś...muszę jeszcze chiba podeliberować ....pozdrawiam :)))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...