Morze

[kwiatuszek94]

usypiam coraz głębiej
w ciemnych wody przestworzach
poświata słonych warg
zbłąkane słowa prowadzi
niby morska latarnia

w takt wiatru płomykom
cichym kompozytorom świata
śpiewam pieśń o kruchości
drobnych kropli życia

[WiJa]

Kwiatuszku94, wiersz jest naprawdę dobry, nawet jeżeli, jak dla mnie, trochę za ckliwy (i jedno, czy drugie słowo trochę mi nie pasuje), ale na pewno nie za delikatny dla płci pięknej. I to naprawdę nie jest wiersz błahy, tylko to jest mądry wiersz egzystencjonalno-metafizyczny. Należy się więc tylko cieszyć, że tak młoda osoba (jak się domyślam) myśli tak szeroko, poniekąd nie tylko o sobie, tj. o sobie najważniejszej, bo w tym wierszu wyczuwam pewną pokorę, przynajmniej wobec życia i świata. Pozdrawiam