Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jednym zdaniem dziś zamknęłam dawny świat,
zgasło światło
zatrzasnęłam drzwi za sobą.
Jedna chwila - i w pamięci żadnych dat,
tylko nocą
mocno tęsknię wciąż za Tobą..

Gdzieś przede mną już jutrzejszy czeka dzień
moje życie,
kilka trosk na szklanki dnie
Pragnę zasnąć i usunąć się gdzieś w cień
jak mi ciężko,
tylko moje serce wie..

Jednym słowem pozwoliłam Tobie odejść,
byś był wolny
i mógł żyć - tak jak chcesz
Ja spróbuję,niby cichy krąg na wodzie
się rozpłynąć
i w swym świecie zniknąć gdzieś..

Opublikowano

"Ja spróbuję,niby cichy krąg na wodzie
się rozpłynąć
i w swym świecie zniknąć gdzieś.."

"kilka trosk na szklanki dnie" - to najbardziej mi sie podoba.
Uwazam, ze wiersz ma sporo fajnych metafor, jest poetyczny, zachowana sredniowka. Moze tylko te rymy gramatyczne i byloby swietnie.

Opublikowano

Wiersz bardzo mi się podoba i absolutnie nie przeszkadzają rymy gramatyczne (nie ma ich wiele), ba.Podoba mi się wiele typowo polskich syczących dźwięczności. Dlatego pozwolę się nie zgodzić z propozycją piosenki. Choć to pięknie w dykcji brzmi :
„zatrzasnęłam drzwi za sobą”.
„ jutrzejszy czeka dzień”
„zasnąć i usunąć się gdzieś w cień”
„w swym świecie zniknąć gdzieś.”

Chyba nikt nie odważył bym się tego ani zaaranżować ani zaśpiewać

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @LeszczymDziś poważnie.  Rozumiem to uczucie zawieszonej sprawy i niedopowiedzenia. To frustrujące, gdy coś ważnego zostaje w powietrzu, a druga strona po prostu znika bez słowa wyjaśnienia. Masz prawo czuć się rozczarowany i trochę zły – to naturalna reakcja na sytuację, która nie doczekała się zamknięcia. Jednocześnie nie znasz jej powodów. Może rzeczywiście coś ją powstrzymało, może się przestraszyła, a może po prostu nie była gotowa na domknięcie tej sprawy w taki sposób, jak ty. Czasem ludzie uciekają, bo nie wiedzą, jak inaczej poradzić sobie z trudną sytuacją.      
    • @Annna2Bardzo dziękuję, myślę Aniu dokładnie tak samo jak Ty. Pozdrawiam.  @Marek.zak1Bardzo dziękuję! Posłucham piosenki, a co do transparentności facetów to ... nie jestem taka pewna. :)  Pozdrawiam. 
    • W krainie fantazji mieszkają literki, mają główki i ogonki. Lubią kropki, wykrzykniki i pytania. Mają wytyczone zadania.   Poprzez zdania układają się w prozę lub poematy. Zwykle nie odnoszą straty. Długopis jest zaklęty!  
    • @andrewBardzo sympatyczny i miły w odbiorze.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Annna2 Kontynuacja Twojego poematu trzyma wysoki poziom, jest wierszem erudycyjnym i zmuszającym do głębokiej refleksji. W niewielu słowach zawarłaś ogromny ciężar historii, filozofii i osobistego doświadczenia. Wiersz jest gęsty od znaczeń. Zestawienie "Białego Domu" nad Moskwą z upadkiem Commonwealthu czy traumą Wietnamu tworzy uniwersalny obraz kruszenia się imperiów i wielkich ideologii. To nie jest proste wyliczenie, ale gorzka konstatacja, że historia powtarza swój cykl upadków, a "łabędzi śpiew" zawsze przychodzi za późno. Ważne jest pytanie o "pokrzywione drzewo człowieczeństwa". czy jesteśmy skazani na porażkę w próbach naprawy świata i samych siebie? No tak, jak u Ciebie - Zaczynasz od wielkiej historii, pociągów i samolotów, których "rozkładu jazdy" nie znamy. A potem nagle perspektywa zawęża się do "tej samej drogi", do cichych kamieni, które można dotknąć i pieścić. Historia przestaje być odległym procesem, a staje się czymś, co odciska piętno na jednostce tu i teraz. Zakończenie jest subtelne i piękne. To wiersz bardzo mądry.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...