Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

masz może ognia?
bezpośrednio, jakby tak na oko 20 lat różnicy wieku nie miało znaczenia.
nie opuszczała niebieskich powiek patrząc wyzwaniem
jakby bez znaczenia była również obrączka na palcu dłoni
którą bezwiednie podałem zapalniczkę
(choć wcale nie uważam że dzieci powinny palić)
celebrowała odpalanie patrząc śmiało w oczy
z wyczekiwaniem zaciągnęła się dymem
za skurwysyna nie poproszę o numer zaciskałem zęby
ale przecież nie bo co by,
za skurwysyna.
wytrzymałem.

Oddając zapalniczkę musnęła mnie dłonią
kręcąc tyleczkiem odeszła
spojrzała przez ramię
na mistrza flirtu speca od kobiet
znawcę, podrywacza, jak stoi ogłupiały.

Opublikowano
Oddając zapalniczkę musnęła mnie dłonią
kręcąc tyleczkiem odeszła
spojrzała przez ramię
na mistrza flirtu speca od kobiet
znawcę, podrywacza, jak stoi ogłupiały.


hehe, dzisiejsze małolaty są ogniste..
i wszystko za wszelką cenę...
nie dziwi, że podrywacz sprzed lat jest sfrustrowany, bo 'dama 'przejęła rolę...
Opublikowano

To mi sie spodobało.
Napisane lekko, z poczuciem humoru , z krytycznym, ale i dowcipnym dystansem do retropodrywacza ;).
Może być za wiersz jak i za miniopowiadanie.

Gdybym miał uprawnienia, dałbym plusa.

Pozdrawiam
AD

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



też jestem tego zdania.
Myślę, że lekkie odchudzenie wyszłoby mu na dobre np.

masz może ognia?
na oko 20 lat różnicy nie miało znaczenia.
nie opuszczała niebieskich powiek patrząc wyzwaniem
jakby bez znaczenia była obrączka na moim palcu
którą bezwiednie podałem zapalniczkę
celebrowała odpalanie patrząc śmiało w oczy
z wyczekiwaniem zaciągnęła się dymem
za skurwysyna nie poproszę o numer
za skurwysyna.
wytrzymałem.
itd.

:)
Pozdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Powietrze zimne — w księżycowej tafli skrzy. Poczerwieniały z zimna aniołów nosy, odległego czasu świateł blask.   Mienią się kałuże oczu — dzisiaj nieco inne. Z drogi możesz jeszcze zboczyć, lub pozostać w cząstce siebie innej.   Piętrzą się kaskady myśli szaro złotych, a może pożółkłych już liści — yellow. Snują się kudłate myśli werniksu, a może pandemonium myśli szkarłatnych.   Pozwól mi, Ojcze, kochać Cię mocno, w granicach wszechrzeczy i przestrzeni, Tobie tylko znanej — odczłowieczonej. Ja jestem pustką w próżni, w nicości zawieszony, jak flaga wbita w księżyc po ciemnej stronie.   Otchłań nie jest już tak straszna — czuję spokój. Świat odetchnął jednym z gejzerów Islandii. Boże, ratuj nas! Ratuj nas, niegodziwych, jeszcze ten jeden, jedyny raz. Boże, ochroń nas!   Świat spogląda na nas miliardem pogardliwych spojrzeń.   Ziemia i niebo są na styku. Ty nie dotkniesz mnie, ja nie dotknę Ciebie — jak nie dotyka zmierzch świtu.   Ale pozwól się kochać, jak noc kocha gwiazdy.   Pozwól, bym po zmroku mógł przynajmniej patrzeć, wraz z księżycem pobladłym, w jedne z miliarda Twoich oczu.  
    • @violetta on też występuje w wielkim meksykańskim sombreros, mimo że nie widać... ps. meksykański hiszpański różni się od np kubańskiego hiszpańskiego tym, że u Meksykanów słowa są pełne słońca, śpiewane szeroko, a Kubańczycy tak jakby urywają końcówki słów... A propos, pan Miguel jest Meksykaninem        
    • @huzarc Dziękuję pięknie. @Berenika97 Dziękuję i pozdrawiam
    • Czy rozumiesz nie kochać kogoś, kiedy lampy się zapalają, tęsknić za mrocznawym morzem, gdzie nie znajdą mnie wcale   Nie rozumiesz tych niemych chwil, gdy ktoś mówi, a ciebie nie ma, tyś horyzont a życia wir odpycha w wewnętrzną przepaść   Czy rozumiesz zebrania ludzi, gdy nie szukasz nikogo, zbyt znasz ich, lecz nie możesz wytropić sam siebie, co tu robisz, śmiejąc się na dnie?   Nie rozumiesz szukającego, który tabor wiecznie ma w głowie, który nie chce nic dzierżyć na własność, od pieniędzy woli odpowiedź   Czy rozumiesz moją samotność, szczęście w sercu, a obok jazgot, który truje sen i fantazje, nie masz uciec gdzie, aby zasnąć   Czy rozumiesz nie kochać kogoś i latami umykać w dal Ja tak zawsze w mym sercu miałem, że wolałem nieznane niż was
    • @Berenika97 Dziękuję.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...