Dzwonnice

[Krzysztof_Kurc]

wielopiętrowe i parterowe, pokłady ograniczonej wolności
uderzenie za uderzeniem przez ściany, dźwięki zachodzą
między podłogami, cichną jak psy w oczekiwaniu na wiatr

poniżej, na miejskim spacerniaku
z ławką, tylko dla siebie, pielęgnuje naiwność
i wiarę, w wieczne istnienie lata, o migdałowych paznokciach

miejscowy Quasimodo

straszy garbem i sznurem w kieszeni
wciąż grozi, że jeszcze wszyscy o nim usłyszą
kiedy pod mostem, uwolniony, rozhuśta dzwon swojego ciała

[Joanna_Janina]

Pod koniec zaczyna się mrocznie. Troszkę zaskakująca puenta. Ogólnie podoba mi się. Taka opowieść, która straszy swą prawdopodobnością, ale mimo to chce się ją przeczytać jeszcze raz.
Pozdrawiam :)

Janina

[Anna_Para]

Każde miasto ma takiego "kogoś". Smutne to i prawdziwe. Gratuluję umiejętności wnikliwej obserwacji świata. Masz podobasia ode mnie. A wiersz - taki na mój obecny nastrój. Serdeczności, Para:)
Ps. Zabrałabym interpunkcję, albo wyrównała wobec reguły;)

[krzysztof marek]

zdecydowany w treści wiersz, zwłaszcza zakończenie. jak dla mnie obraz człowieka który wiele oczekuje, niemniej nic od siebie, poza pustosłowiem, nie daje. pozdrawiam Krzyśku.

[Krzysztof_Kurc]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mroczność jest intrygująca,
mam nadzieję że prawdopodobność jest niewielka, ale dzwonnice mogą powstać wszędzie.

Pozdrawiam Krzysiek

[Krzysztof_Kurc]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Raczej usunę interpunkcję,
miasto składa się z takich "ktosiów". ;)
Dzięki i pozdrawiam Anno
Krzysiek

[Krzysztof_Kurc]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Twoje spojrzenie na tekst ciekawe,
moja myśl przewodnia trochę inna.
Pozdrawiam Krzysiek

[Magda_Tara]

i Quasimodo kochać umi
:*
tak mi się jakoś z tymi migdałamy
buziak!
pewnie nie zajrzysz, ale trudno
:))