Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

****


Gość Michal Chmielarz

Rekomendowane odpowiedzi

Gość Michal Chmielarz
Opublikowano

Opuszczono Słońce do połowy masztu nieba,
w ciemnościach, ku losie, wzbiła się najmłodsza mewa.
W jej ślepiach będą blaski, feniksowe nadzieje,
gdy życie pyłem jej w nozdrza cierpieniem zawieje.

Chciałem zdążyć na pociąg szansy życia, które umyka;
I z braku wolnych miejsc nieświadom, że nieszczęście tyka,
bo wszyscy grać chcemy wszystkimi pionkami,
tylko nikt przegrywać nie chce; sól rozlewana łzami.

Życie jest jak człowiek – co do tego wszyscy też są zgodni,
„Samotności nie ma” – powiada przypadkowy przechodni -
„jest naszym nieprzystosowaniem do obcej normalności,
odczuwanie czegoś takiego, jak martwej samotności”.

Zamordowana wiara czeka na nowego żywiciela.
Ty jesteś jej przeznaczeniem, krnąbrnym synem swego właściciela.
Czy kiedykolwiek byłeś sobą, odpływając każdego dnia póki,
ktoś inny nie zapełni, zwolnionej w życia liście, niepotrzebnej luki.

--------------------------
Chciałem tu zwrócić uwagę na dość nietypowy układ wersyfikacyjny.
Pozdrawiam

Opublikowano
CYTAT (e-m-e-m @ Aug 2 2003, 01:13 PM)
dziwny ten wiersz jak na sonet ;

sonet?
mi mówili że sonet to
4 wersy
4 wersy
3 wersy
3 wersy

pierwsze dwa opisowe,
drugie dwa refleksyjne,
plus jakiś tam układ rymów...

jeśli to ma być sonet... to albo mi namieszali w mózgu, albo .... ech, co ja tu będę mówił, i tak się nie znam na formie...

Opublikowano

wiersz jest bardzo interesujący, podoba mi się jego klimat, a nietypowego układu wersyfikacyjnego niewauważyłam, no cóż ja się na tym nie znam. Co do sonetu to...ja znam sonet taki jakim opisał go Kai i to mi na sonet nie wygląda.

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Gość Michal Chmielarz
Opublikowano

Cóż, raczej zdziwiłem się, że mój wiersz został nazwany sonetem. Tym bardziej, że w zamierzeniu miał nim nie być (wydawało mi się, że one wyglądają inaczej) smile.gif Zasięgnąłem jednak do odpowiednich źródeł, aby się upewnić, czy nieświadomie nie stworzyłem sonetu biggrin.gif Okazało się, że "zbudowane są one z czterech strof: pierwsza i druga składają się z czterech wersów, trzecia i czwarta z trzech, w sumie zawierają czternaście wersów. Taka precyzyjna budowa charakterystyczna jest dla sonetu." Jak widać, definicja sonetu i mojego wiersza zgadzają się tylko do momentu wystąpienia pierwszego przecinka w przytoczonej przeze mnie definicji cool.gif Zatem mój utwór nigdy sonetem nie miał być, nie jest i raczej nim nie będzie smile.gif

I pytanie: Czy jeżeli wiersz ma dużą ilość zgłosek w wersie (np. 16) to znaczy, że ta dłuższa linijka tekstu jest podstawą do uznania jej za element prozatorski? Jeżeli to cytaty wypowiedzi skłaniają do przyrównań do prozy, to w takim razie co ma powiedzieć Szymborska, w której wierszu ("Na Wieży Babel") występuje dialog, który jest przecież typowo prozatorski?

Co do układu wersyfikacyjnego, śpieszę z wyjaśnieniami. Układ ten jest typowym wymysłem mojej chorej fantazji tongue.gif I. zwrotka-14 sylab, druga-15, trzecia-16, natomiast w czwartej wersy mają kolejno 17,18,19,20 sylab biggrin.gif

Pozdrówki,

Opublikowano
CYTAT (Kai Fist @ Aug 2 2003, 01:32 PM)
CYTAT (e-m-e-m @ Aug 2 2003, 01:13 PM)
dziwny ten wiersz jak na sonet ;

sonet?
mi mówili że sonet to
4 wersy
4 wersy
3 wersy
3 wersy

pierwsze dwa opisowe,
drugie dwa refleksyjne,
plus jakiś tam układ rymów...

jeśli to ma być sonet... to albo mi namieszali w mózgu, albo .... ech, co ja tu będę mówił, i tak się nie znam na formie...

nadal uważam że sonetowy charakter powyższego tekstu został nie naruszony , przynajmniej tak go odbieram; jako opis przeplatany poezją refleksyjną, dla porównania przytaczam fragment wiersza Juliana Przybosia Zamiast Sonetu

... Cień od bliskiego szczytu na piórze się kładzie.

Piszę: na stronie świata pojawia się zorza
wieczorna- zamiast opisu.

(Tak mięsień serca nie boli mnie bardziej.)
Jałta, wrzesień 1969.

Pozdrawiam

natomiast wplatanie wypowiedzi narratorskiej w przekaz poetycki czemuś tam służy; najczęściej uwypukleniu różnic
między światem przedstawionym wiersza a bohaterem literackim.

Pozdrawiam
Opublikowano

gratulacje,
pierwszy klasyczny wiersz jaki widzę na tym portalu to właśnie ten. Tylko momentami mi się nie podoba, np. " czy kiedykolwiek byłęś sobą... " a to dlatego że "być sobą " nie znaczy absolutnie nic, albo znaczy absolutnie ogromnie wiele, ale to w sumie nie przytyk do Twojego utworu. Oprócz tego wydaje mi się, że za dużo razy pada słowo "życie". Moim zdaniem to trochę psuje efekt i robi trochę sztuczne wrażenie. Ale tylko na mnie.
cześć

Opublikowano
CYTAT (e-m-e-m @ Aug 2 2003, 03:23 PM)
nadal uważam że sonetowy charakter powyższego tekstu został nie naruszony , przynajmniej tak go odbieram;

ja się za mało znam
i nie ma sensu się spierać...

Pozdrawiam
Gość Michal Chmielarz
Opublikowano
CYTAT (Valium @ Aug 2 2003, 03:31 PM)
"być sobą " nie znaczy absolutnie nic, albo znaczy absolutnie ogromnie wiele (...) Oprócz tego wydaje mi się, że za dużo razy  pada słowo "życie". Moim zdaniem to trochę psuje efekt i robi trochę sztuczne wrażenie.

Tutaj użyłem "być sobą" raczej w drugim znaczeniu. Bycie sobą to bardzo ważna rzecz, ponieważ gdy nie jesteśmy sobą, to znaczy że nas nie ma (tzn. naszej osobowości) smile.gif

Miałem na myśli, że bywa tak, iż los i wiara nie pozwalają nam być sobą, często aż do samego końca.

Jeżeli chodzi o słowo "życie". To prawda, występuje ono w każdej strofie. Jednak czy nasze życie nie jest naszym losem? biggrin.gif

Pozdrówki,
Gość Michal Chmielarz
Opublikowano
CYTAT (oyey @ Aug 3 2003, 11:56 AM)
co kolwiek pan chciał - to panu po prostu nie wyszło
odnoszę wrażenie, że pan nie tyle chciał, co panu nie wyszło, a teraz dopisuje pan do tego sztuczną ideologię, co to pan chciał i jakie miał pan intencje

częstochowa pełną gębą

To pana zdanie-tak bywa. Nie jest pan w stanie stwierdzić czy faktycznie słowo "życie" w tylu wersach było użyte celowo czy nie smile.gif

W tym przypadku, myœlałem że biggrin.gif (ikonka) poœwiadczy za wszystko. Jeżeli pan nie zrozumiał to napiszę wprost - użyłem słowa "życie" za często i biję się w pierœ rękami i nogami. Ok? smile.gif

Proszę i czekam z niecierpliwoœciš o podanie rymów (wg. pana) nietandetnych. "Adam ma dzban" w pana subskrypcji chyba nie miało być rymem?

Pozdrawiam,
Opublikowano

Przywołałeś przykład konkretnego wiersza, to ja teraz powiem bardziej ogólnie.
W poezji Szymborskiej jest dużo niedopowiedzeń oraz nietypowych, nowych pomysłów. Pozornie wygląda to na prozę, bo Szymborska nie łamie składni. Ale to, czego chciałabym się od niej nauczyć: tam nie ma ani jednego słowa niepotrzebnego.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...