Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

z absurdu pokory

kasia.mała
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

kasia.mała

kasia.mała

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



www.youtube.com/watch?v=zgW6rUF2woQ

:)))

a to kower niemieckiego Canal Terror....nawet nie slyszalem w wykonaniu DF

www.youtube.com/watch?v=cmRW6wJ2xWQ

kurde na tasmie to mam tasme nie wiem gdzie a tu prosze w necie wszystko...

a co do wiersza podtrzymuje;)


dzięki, wystarczy mi kawalątek tego pierwszego, żeby stwierdzić jaki
jest bezbłędny :)),
ty mnie chyba mylisz z jakąś inną kasią,
której chcesz to popuszczać dla przypomnienia :))
moja kasia ma inny cover, dlatego nie słucha,
już od dawna i niech tak będzie
kasia.mała

kasia.mała

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie pamiętam, może obięłam 2 czy trzy słowa, które już zupełnie nic nie wnosiły.
Dla mnie ten wiersz prosty do odczytania, ale rozumiem, że jego minusy
i plusy w konstrukcji, mogą powodować zagubienie myśli na korzyść wiersza
i na niekorzyść odczytania i zrozumienia.
Trochę czasu już piszę i wiem co piszę. Rozumiem jednak, że można czegoś
nie zrozumieć od razu albo w ogóle. Ja też mam tak z wierszami, które
operują odmiennym podejściem do pisania i treści. Jednak staram się tego nie psuć,
bo dostrzegam jakąś myśl u kogoś, która nienapisana przewodzi czemuś coś
jest ważne poza wierszem.

Wiersze, w których rozpoznaję lakoniczność
i wałkowanie jakiegoś tematu, o modły wewnętrzne, nie komentuję, ponieważ
nie ma to sensu, ich też nie krytykuję wprost, mimo, że jest to śmieszne dla poezji
i szkodliwe dla myśli współczesnej.
Mamy różne zdania tutaj najbardziej, na Z to widać. Poza tym widocznie moje
wiersze się tu akurat w takiej formie nie nadają, a ja nie umiem inaczej pisać.

Pod kolejnym czytającym komentatorem,
wyjaśniłam wyraźniej, co miałam zamiar dorzucić na temat mojego wiersza?
:))
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Naram-sin
      Pustynia zakrada się pod same okna

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Niebo przesypało się rdzą w niespokojne popołudnie.   Wyjące piaski zagłusza brzęczenie puszek, przetaczanych między domostwami.   Coś nadchodzi. Zmysły pożarła kurzawa do ostatniego ziarenka.   Jedynie łaciate kozy niewzruszenie wyskubują z ocienionych rozpadlisk suche źdźbła i słowa.     Pół-kobieta, pół-pustynia, 2017 r. 
    • Naram-sin
      desert

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      To jest zbiór cząstek, z których każda stanowi zamknięty obraz, sama w sobie i sama dla siebie.  Zawarte w tych cząstkach impresje są bardzo ładne (pomijając rozedrgane powietrze - mam uczucie poetyckiego déjà vu po przeczytaniu), ale brakuje mi czegoś, co połączyłoby je w całość, czegoś więcej niż pustynna tematyka. Widoczna wprawdzie jest oś czasu (brzask - potem zamknięcie dnia), lecz choć wiersz krąży po różnorodnych obrazach, wydaje się bardzo statyczny. Metafory zlewają się ze sobą i w rezultacie żadna nie może w pełni się rozwinąć w wyobraźni odbiorcy i zrobić mocnego wrażenia - może to też wina tego, że utwór jest dość długi. Pierwsze pięć cząstek opiera się na tej samej formie gramatycznej: posypują, błyszczą, wznoszą, łamią, smakują - od pewnego momentu monotonia zaczyna się w irytujący sposób kumulować. Są dwie opcje - zastanowić się, jak głębiej połączyć ze sobą te obrazy, jak stworzyć między nimi jakiś dialog i jakieś interakcje, ewentualnie - zrobić z tego cykl miniatur, wtedy każda cząstka nabierze wyjątkowego wymiaru, bo nie będzie się kisić w jednej beczce z pozostałymi. A przypomniało mi się, że też kiedyś coś o pustyni chodziło mi po głowie; jak znajdę, to może wrzucę w ramach kręgów na wodzie.
    • Hieronim Fangat
      Bicz Boży (ze zbioru - "Blasfemia")

      Przez Hieronim Fangat · Opublikowano

      W dłoniach trzymam pieczęcie echo niesie zaklęcie:   - Wy, którzy spojrzeniem karzecie zuchwałych - Wy, którzy oddechem kruszycie skały - Wy, którzy trwacie w cieniu Wzywam was po imieniu!   - Lucyferze, stań po mojej prawicy - Astarocie, zasiądź po mojej lewicy - Belzebubie, krocz przede mną - Belialu, ukaż się za mną   Duma, Próżność Żarłoczność i Arogancja Dziś w cztery świata strony Wysyłam was potępionych   Niech ogień wszystko spopieli Ziemia niech kości wybieli Niech woda szczątki pochłonie Powietrze niech truchłem wionie   W dłoniach trzymam ORDO SERVORUM SATANAE   Dies Irae! Dies Irae!
    • Naram-sin
      Właśnie te rzeczy

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Czy aby na pewno?
    • Naram-sin
      ziemia jest ciężka

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      To nie tyle opowieść o kremacji w ujęciu współczesnym, a bardziej podróż do odległych czasowo kultur, gdzie dokonywano ciałopalenia głównie ze względów praktycznych. Było to powszechne np. u ludów koczowniczych, podczas gdy tradycyjne grzebanie zwłok powiązać można z osiadłym trybem życia. (W pierwszych miastach neolitycznych, w Jerychu czy Çatalhöyük zaczęto zakopywać zmarłych członków rodziny pod podłogą domostw). Rozsypanie prochów (popiołów) i ich ponowne wkomponowanie w obieg materii (biologiczny) może mieć dla szczątków doczesnych znaczenie analogiczne do rozpłynięcia się duszy w boskim (czy kosmicznym) absolucie.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...