Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wyzwolona nie wstydzi się nagości
faktami w oczy kole
zakwita na murach węszy szyderstwo
ślepo wznoszonych pomników
gasi pozerskie glorie

w centrum toczą się gry
kto kogo dotknie bardziej boleśnie
giętkość pleców niezmiennie w cenie
przydatny ostry język i łokcie
miernota nadęta próżnością
łasi się pręży promienieje
wygina grzbiet mostami
niestrawnych afirmacji

w tym mieście nie jest pożądana
gorzka jest i boli
gołą zdobią frazesami
szyją jej buty
na miarę własnej arogancji

Opublikowano

pamiętam Babo ten wiersz, był swojego czasu w warsztacie i to już chyba kawałek czasu temu ;) mnie on wtedy zaintrygował, taką surowością obrazów. odbieram ten wiersz jako krytykę małomiasteczkowego życia obejmującą jego "niby-elitę", chociaż pasuje w tym zakresie do metropolii, i co tu kryć również do stolicy naszej ojczyzny. być może odbieram Twój utwór zbyt dosłownie, ale taki mi się przyjął. pozdrawiam Babo!

Opublikowano

Dla mnie bohaterką wiersza jest Naga Prawda (jak u Przybyszewskiego). Bezwstydna, rażąca, nielubiana, niechciana, tępiona. Ale zawsze górą, ponad pomnikami, pozami i nadęciem.
Bardzo dobry wiersz, trafia natychmiast i celnie. :-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ja też długo się z nim (wierszem) zmagałam, myślę, że jest w wersach poszarpany, jak nasze społeczeństwo; to duże i te małe - lokalne. Co do jakości wiersza, nie upieram się,
najpewniej masz rację. Dziękuję za uwagi, serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Myślę, że masz rację. Cenimy prawdę, nawet tę gorzką i gołą, jeśli nas nie dotyczy.
Szkielet w naszej szafie, wolimy skrywać; jako społeeczeństwo i poszczególne jednostki.
W pewnym sensie, ubieramy ją, każdy na swoją modłę. Niestety...
Dziekuję, serdeczności
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena no tak, jak poetka zdecydowałaby się wpelni poprowadzić cały wiersz tak nowocześnie jak ty to robisz co się nie bierze jeńców na wstęp dostaję młotkiem a potem rozrywają mnie konie na cztery strony świata to owszem jestem za. Ale jak mruga do czytelnika poezją Mickiewicza a potem jest biologia to już niekoniecznie. 
    • obcy (epilog)     dawno dawno dawno temu  kiedy moja ciocia przewoziła pasażera na gapę (a trochę później jej cień)   do końca  przez dłuższe chwile tryskała  dobrym humorem  plując lustru w twarz po czym   umarła jak drzewo w koronie ze słońca
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - miło że pozytywnie widzisz ten wiersz - dziękuje -                                                                                                       Pzdr. @Lidia Maria Concertina - uśmiechem dziękuje - 
    • @Robert Witold Gorzkowski pełna zgoda. W poezji takie znaki rażą. Ale tutaj widzę dla nich miejsce. Ten wiersz dotyka. Niczego nie opowiada ani nie opisuje. Szczególny rodzaj wiersza i wyjątkowe środki. I te znaki mają sens. Jednoczesność. Taka finezja Autorki.   A ze znaków specjalnych w poezji pochwalał bym tylko jeden. %
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...