Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

           To nie bajka

 

gdy noc czarnym pyłem sypnie po ulicach
w oknach znów zabłysną bukiety żarówek
tuż obok kominka w bujanym fotelu
wykołyszę bajkę najczulej jak umiem

nie będzie w niej wróżki ani siódmej rzeki
chatki z czekolady pałacowych komnat
uprzędę na nowo obrazy dalekie
ten figlarny uśmiech jakim mnie uwiodłaś

wykołyszę wiosnę parkowe przechadzki
pod niebem we frakach tańczące jaskółki
lipcowe koncerty przy nich partie w szachy
i bojaźń człowieczą gdy zdrowie nie służy

ale tej jesieni jeszcze niepoznanej
jakby los przewrotny zerwał wszystkie cugle
zaległy w alejach rdzawe ikebany
przy tej gdzie olszyna zamknęli cię w trumnie

 

 

 marzec, 2010

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Witaj Natko
tytuł jakby z lekka nie pasował do 4. wersu
bo albo będzie bajka-chociaż inna, albo to nie bajka :)
No i w ostatnim wersie dla tej trumny znalazłbym inny atrybut człowieczy.
Jakoś tak ostro wybija spoza całej treści.
Osobiście wolałbym dochodzić drogą dedukcji :), co to znalazło się między olszynami.
Fajny.
Pozdrawiam

Opublikowano

Witam kolegę...
"tytuł jakby z lekka nie pasował do 4. wersu ... Wiktorze,
jeżeli z lekka..?.. to przymknijmy, proszę.. :) oczka na tę bajkę nie bajkę...
bo to bajka, dla peela, kiedy wspomina wszystko to, co sprawiało mu radość,
kiedy była u jego boku, przysłowiowa, druga połowa... ale tak naprawdę już nie bajka,
kiedy w alei olszynowej zamknięte zostało na zawsze to, co kochał...
Ostatni wers... peel nazwał rzeczy po imieniu, bo to on sam snuje w myślach
miniony czas... dlatego padło słowo.. trumna.
Dziękuję bardzo za słowa zostawione pod wierszem. Pozdrawiam... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dołączam się do Eunicee, jeśli można (myślę, że można). tak, koniec dla mnie jest takim zaskoczeniem. ale nie odstaje absolutnie od klimatu wiersza. jak napisała Eunicee dodaje smaku. prawdziwego! pozdrawiam Nato.
Opublikowano

Przepiękna ballada. Ale trumna jest dla niej trochę za mocna. Treść całego wiersza jest raczej lekka, przyjemna, kołysankowa, sielankowa, słodka - i nagle ta trumna. Ja bym ją jakoś zawoalowała. Można tu napisać o śmierci, ale nie tak mocno i otwarcie.
Takie jest moje odczucie.

Opublikowano

Bardzo barwny taki płynny i ciepły przekaz
przyjemnie się czyta i oczywiście podoba się.

Kiedy o jesiennej porze
wiatr zagląda do do komina
nocka zapada na dworze
ciepły kąt jest i rodzina.

Przy kominku zadumanie
błądzisz w świecie wyobrażeń
by potem tu na ekranie
malować obraz swych marzeń.

Serdeczności:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dołączam się do Eunicee, jeśli można (myślę, że można). tak, koniec dla mnie jest takim zaskoczeniem. ale nie odstaje absolutnie od klimatu wiersza. jak napisała Eunicee dodaje smaku. prawdziwego!
Oczywiście, że można, też tak czasami robię... jeśli "zasmakowało"... tylko się cieszyć...
Dziękuję za czytanie i ocenę.
Pozdrawiam... :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Oxyvio... dziękuję za czytanie i opisane wrażenia.
Wiesz, jak tylko skończyłam wiersz, pomyślałam sobie, że pewnie ktoś zarzuci mi tę trumnę...
bo wiem, że chyba większość woli doszukiwać się w treści zamysłu autora, w sumie... też to lubię, ale tutaj celowo tak zakończyłam... bo trzy strofki są i miały być lekkie, nieco sielankowe, takie, jakie było dotychczasowe życie bohatera wiersza... ale jesień, o której mówi wiersz już taka nie jest i zapewne nie raz będzie niemiłym wspomnieniem, bo ktoś, kto był bardzo ważny... odszedł na zawsze. Tytuł miał być dopełnieniem treści... to była bajka, ale skończyła się bezpowrotnie.

Można by zakończyć czwarta zwrotkę...

ale tej jesieni jeszcze nie poznanej
jakby los przewrotny zerwał wszystkie cugle
zaległy w alejach rdzawe ikebany
przy tej gdzie olszyna trwam ciągle w zadumie

... czy lepiej..?... takie słowa też sugerowałoby odejście, ale... ponieważ mam następny wiersz w tym temacie, wolałabym, żeby zapis, póki co, nie uległ zmianie.
Dzięki za sugestie, wszystkie zapisuję w moich prywatnych notatkach...
Pozdrawiam Cię... :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Roma Wow! To frapujący wiersz. Zestawienie aktu twórczego z estetyką BDSM jest niezwykle mocne i odświeżające. Tak o relacji z samym słowem, o dynamice władzy między autorem, tekstem a może i odbiorcą to jeszcze nie czytałam. "Klaps na goły wers" to genialny obraz - aż chce się spersonifikować ten wers. Fajnie przechodzisz z roli dominującej do uległej - raz autor panuje nad materią słów, a za chwilę staje się niewolnikiem własnej wizji czy idei. "Trytytkowo" - nie da się łatwo takiej więzi rozerwać. (W kryminałach teraz sprawcy używają wobec swoich ofiar trytytek - są niezwykle skuteczne). Ostatnie trzy wersy ("głębiej i mocniej, / lekko / nierealnie") połączenie intensywności, bólu i wysiłku z poczuciem lekkości i odrealnienia to kwintesencja momentu, w którym wiersz wreszcie "działa" i zaczyna żyć własnym życiem. Pisanie to akt totalny – angażuje nie tylko intelekt, ale całe ciało i psychikę. Pozdrawiam -y. :)
    • @andrew "dziś … dziś kobieta jest tajemnicą"   Ale za to mężczyzna (czyli połowa populacji)  jest nieskomplikowany - do życia potrzeba mu picie, jedzenie i tajemniczej kobiety. Bo podobno lubi rozwiązywać (i rozpinać)  zagadki.   Tak stwierdził pewien mądry mężczyzna. 
    • @Konrad KoperSkoro Los, to "powinien" zaznaczyć.  Przepraszam - nie powinnam się czepiać losu! 
    • Fajna sprawa dziadkami być zobaczyć w drzwiach szkraba małego gdy z wizytą przychodzi, do babci, dziadka swojego.   Wiadoma sprawa wszyscy tak mawiają dziadkowie bardziej wnuków niż swoje własne dzieci kochają, więcej czasu dla nich mają.   Gdy się babciom, dziadkiem zostaje niczym ptakowi skrzydła u ramion wyrastają, radość i duma rozpiera, gdy na ten świat przychodzi nasz mały skrzat.   Wnuki wiedzą, że dziadkowi ich kochają bywa czasem, że to wykorzystują, sprawa całkiem błaha jest gdy wnuki latek mało mają.   Nam los dwóch wnuków, urwisów sprawił w tym samym domku sobie mieszkamy, niczym Paweł i Gaweł z bajki znanej, my na dole oni na górze.   Nasz duecik ciągle nas odwiedza, my przed nimi drzwi szeroko otwieramy, bo jak tu nie witać takich skarbów kochanych.   Radości tak wiele nam dają, niczym skowronki czasem śpiewają, babcia zawsze coś słodkiego dla nich ma, dziadek zaś kieszonkowe da.   Taki już wnucząt przywilej póki dziadków mają być oczkiem w ich głowie, bo dziadkowie swoje skarby bardzo kochają.                               K.W.      
    • @RomaCieszymy się bardzo, ale ja nie jestem poetką. Nawet nie lubię tego określenia. Dobraliśmy się jako historyk i fizyk. :)  Najlepszy dobór naturalny pod słońcem. :) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...