Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nadzieja nie głupia
sieje na ugorze
by dotykać
polne kwiaty
zmysłem ugody

przejęci niedoskonałością
na odlew bijącego tętna
zawiązujemy
listki łodygom

wzrastające płatki
zaproszą
kryształowe łąki


(6 VI 2010)



z inspiracji "o tęsknocie" Judyt
- dedykuję autorce

Opublikowano

Dziękuję Krzysiu! niezmiernie mi miło,
zwłaszcza, że bardzo rzadko się trafia
inspiracja pięknem samego Boga. A tu widzę
u Ciebie właśnie to piękno. Niech rośnie od korzeni!
jestem zachwycona i mile zaskoczona(:
pierwszy raz zdaje się taka dedykacja mnie tu spotkała.
Ugoda- to jest to co mi się z wiersza rzuciło w oko
me marne jako Twoje indywidualne serduszkowe.
No i ta puenta- pokora.
Hm..naprawdę nie wiem co powiedzieć z tego daru.
Czy zasłużyłam na taką dedykację? oh(:
(pozwoliłamsobie na dodanie do ulbionych)
J. serdecznie i dobrego dnia, dziękuję!

Opublikowano

Judyto, cieszę się że Ty się cieszysz :) ja myślę, że nie ma co tak szczegółowo rozpatrywać dedykacji pod kątem zasług :) skoro Twój wiersz wzbudził myśl i myśl przybrała konkretną formę to warto było ją pokazać, tym bardziej że możliwości po prostu są :) a inna sprawa, że trafiasz do mnie swoim pisaniem, i dobrze.
pozdrawiam i miłego dnia życzę :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

no to suuuper, ze słońca najwięcej!
ja jednak, rozpatrywałam(pozwolisz, że będę taka zachłanna(;)
Pięknie Ci i ogromnie dziękuję raz jeszcze i mykam, bo dzień się zaraz może skończyć!J.(:
serdeczności po same wnętrzności

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...