Człowiek

[Jaal]

Człowiek - bywa aniołem bez duszy, jak upiór,
I jak mały świat obdarty ze skorupy,
I jako nieprzejrzana okiem równina.

I jak pożar, co plecie z czerwonych korali,
Sznury, na których płoną nasze uczynki,
By nowe życie rozpocząć.

I jak rzeka wieczności wijąca swe korzenie
Wśród pól naszych myśli,
We wspomnienia głęboko zapadając.

Jak myśliwy przychodzi do człowieka
Nadzieja - promień, co nigdy nie zabłądził,
I dotarł ...

[Messalin_Nagietka]

a ja bym to tak zasugerował:


Człowiek - aniołem bez duszy, jak upiór,
w małym świecie obdarty ze skorupy,
gdzie nieprzejrzana okiem równina. ...


ale to tylko propozycja

MN

[Jaal]

Propozycja Godna uwagi--- i wydaje mi się warta zastosowania--dziękuję