Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Monopolista na rynku poetyckim? Wydajna machina do łowienia talentów? Czy może coraz częściej promotor słabszych tomików znanych nazwisk?

Chciałbym poznac zdanie osób, które znają ofertę Biura, rzecz jasna

Opublikowano

Bardzo dobrze, że nawiązujesz do Biura Lierackiego. Chodzi mi nie dokładnie o "wyławianie talentów" w sensie wydawanych tomików, ale o projekt Romana Honeta- mianowicie "Poeci na nowy wiek", którego zapiski znajdują się na "Przystani". Bardzo mi zależy na waszej opini. Co sądzicie o najnowszej antologii? Czy można ją porównywać do "wyławiania skarbów literackich" jakie miało miejsce na takich postaciach jak Świetlicki, Podsiadło i innych z pokolenia barbarzyńców? Może brakuje tu wielu innych autorów.
Szczerze powiedziawszy, szanuje wybór Pana Romana Honeta i przyznaje, że takie nazwiska jak Joanna Mueller, Robert Rybicki, Paweł Lekszycki, Robert Król, Ten gość ze śląska, hmm jak mu było... Wojtek Brzoska? No i nazwiska takie jak Podczaszy, Szychowiak, Orliński - jak najbardziej. Ale czuję lekki niedosyt, jakby projekt miał więcej narobienia chaosu i niepotrzebnych głosów. Więc nie wiem jak mam to traktować...
Dzieki za temat, bo właśnie miałem coś podobnego wstawić w wątku...
Opinie, opinie, opinie, czekam z niecierpliwością na wasze zdanie...
Serdeczności,

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Myślę, że to na pewno dobry krok. Biuro Literackie skorzystało z wierszy autorów spoza swojego środowiska, co zawsze urozmaica całe przedsięwzięcie. Antologii nie nabyłem, ale z wierszy, które mogłem przeczytac za darmochę wyłaniały się ciekawe nazwiska: chocby Jarosz, Witkowski, Elsner, Pasewicz czy Szychowiak. Pułka też, chociaż jego gadki o "skurywsyństwie" jakichś tam poetów w wywiadzie po jego wyborze, trochę mnie zdegustował.

Zarzutów więcej mam do Połowu, bowiem mam nieodparte wrażenie, że wielu autorów wybranych ma wspólny mianownik z twórczością Honeta. Może mój głos jest nadgorliwy, ale tak mi się wydaje. Brakuje mi różnorodoności stylów, jakichś szalenie ciekawych propozycji, niekonwencjonalnych rozwiązań i świeżości. Wielu poetów z tego cyklu stawia jednak na mniej lub bardziej eksponowany oniryzm, co rzecz jasna jest domeną Honeta.
Opublikowano

Powiem więcej, nie tyle co z nie swojego środowiska, ale mam wrażenie, że każdy autor ma jakąś swoją indywidualność, jest zalienowany i nie można powiedzieć, że związany jest z danym środowiskiem i się z nim utożsamia, oczywiście można spekulować, doszukiwać się przywiązania do danych osób, że np. Lekszycki zawsze będzię stał przy Brzosce, bo ten sam port poetycki w Legnicy, jak to pokazuje głos Klejnockiego w "Literaturze Zarazy".

Nazwiska ciekawe, antologia moim zdaniem tworzy wiele różnorodnych światów. No, słusznie zostało przez Ciebie zauważone, że oniryzm, motyw śmierci i nieprzystosowanie bohatera lirycznego do rzeczywistości często się tu pojawiają, no ale czy to efekt dokonania wyboru przez R. Honeta? Może słuszne jest to, że autorzy skupiają się na własnych przeżywanych problemach, może to wyznacznik współczesnej poezji?
Różnorodność stylów chyba jest. To w jaki sposób pisze R. Król, znacząco różni od pisania np. klasycyzującego innych autorów. Sam nie wiem, chyba jestem za głupi...
Fakt faktem nie są to głosy zawierające niekonwencjonalne sposoby wyrażania myśli, nie ma tu szokującej stylistyki, a język wypowiedzi jest - taki jaki jest. Myślisz, że we współczesnej poezji coś się zmienia? Że jest to niezauważalne? Jestem bardzo ciekaw twojego zdania,
Serdeczności,

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Masz rację. W sumie ciężko wymagać od poety, żeby wybierał na siłę nie w zgodzie z własnym sumieniem i gustem. Prawdopodobnie kolejnym projektem Połów 2011 zajmie się inny poeta, który będzie cenił inny gatunek poezji - może po raz kolejny K. Maliszewski?

Co do zmian w poezji współczesnej... Wszystko zależy, w którym kierunku rzuci się okiem: środowisko Toposu Literackiego z jednej strony kurczowo trzyma się nut klasycystycznych bądź dosyć archaicznych (Suchanek, Kurylak etc.) bądź od czasu do czasu bardziej nowoczesnych (Lebda, Lech etc.). Znowu Red całkowicie jest oddany idei dynamicznej, młodej poezji (trochę przypominają mi wiersze tam publikowane skrzyżowanie Marty Podgórnik z Wojaczkiem). No i Biuro Literackie, w którym co by mu nie zarzucać - różnorodność jest największa. Zaczynając od genialnej Antologii Poetów Amerykańskich, przez onirycznego Honeta, oryginalnego Tkaczyszyna-Dyckiego, a na Węgierskim Lacie kończąc. Duży wybór, który zawsze niesie ryzyko słabszych tomików i mniej pasjonujących propozycji. Takie życie.

A Twoje ulubione książki Biura to? ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Polski Godot.   Wierzymy w miejsce na Ziemi, gdzie trawa dotyka Nieba, złamana gałąź gruszy służy ramieniem swym.   Nic, że pozostał niejeden kaszel, a Dusza wciąż boli, chcemy wierzyć.   Wierzymy   Czekamy   Godot przyjść musi.   Zjawi się w naszym miejscu przeklętym.   Ruiny wokół i zgliszcza jawią się w snach, nic to…   My czekamy.   Tęsknimy w długie wieczory kolejna zima, wiosna  nas łudzi, wierzyć nam każe, nowe się zbliża, może to będzie ten czas. Godot przyjść musi Czekamy na Godota.
    • Jestem pod wrażeniem. Pozdrawiam
    • był piękny, słoneczny poranek obłoki spokojnie sunęły po niebie powiewał leciutki zefirek a ona szła   bez celu, byle przed siebie   bezstronnie, bez wahań - kto bardziej? a co było? minęło, nie przeliczała patrzyła prosto i najzwyczajniej   stopa przed stopę, bo jednak ostrożnie  - od siebie  dojrzała i ogarnęła  przykryła lekko, współczule pomniejsze   i nagle słońce zdało jej się zbyt ostre a wiatr wstrząsnął swą siłą bo serce zadrżało o bezbronne   moje maleństwo - szepnęła - wyrośniesz    i z nowym poczekaj, wytrwaj - ja wrócę   w pełni nadziei, uśmiechu i z dobrym słowem przelewając spomiędzy  poiła dzień za dniem nie ustając w trudzie   aż przyszedł czas zrozumienia tak, uroniła dwie łzy - skoro nie mogło być więcej   ale powstała z kolan i ruszyła dalej bo najlepszy grunt? to nie stracić  siebie samej   i dobrze wie: nie rozkwitnie gdzie nie przyjmuje się miłości   ***   czego nie mogła dostrzec w chwili nieobecności   ziemię już dawno rozgrzebano   bo liczył się nie plon   lecz jej żywe  ziarno        
    • dziękuję za twoje yang   co wprawione w ruch - kołysze się z rozwianymi myślami powroty wybieram spokojniejsze   moje yin na pohybel temu, który podejdzie  wystarczy i tak _ nigdy nie będziemy tacy sami   chciałeś być bliżej? czy chodziło o wiatr?   *** ona pragnie być wyżej i wyżej upewnia się wykręcając głowę jesteś - stoisz - zapadasz   popychasz z odskokiem   jej góra - tobie dół a przecież bliskości rezonują każdego z nas  (bo cóż ponad piachem?)   nie zatrzymuj  nawet do mnie i usiądź czasem   bo masz prawo  bujać się jak ona, jak ja   wiesz, nie wszystko musi być razem  
    • Łu noju uż kapelki w ksiotki łustrojóne só, i szlejfki furaju na zietrze, abo dzie eszcze. Na majowe litanije buł cias, jek w októłber różaniec est. Matulko Śwanto ma modry klejd, tlo niebo Warniji i spsiyw. Ziziphus spina-christi,zielóne szczepy zawdy, abo krew?             Kapliczki już kwiatkami przystrojone. Wstążki fruwają na wietrze, i nie wiem gdzie jeszcze. Był czas na majowe litanie, bo w październiku przewidziany różaniec. Mateńka Święta ma błękitną sukienkę, jak niebo warmińskie jak śpiew. Głożyna wiecznie zielona, czy może krew? Na górze Synaj o miłości było, na chwałę Boga, tu nic się nie zmieniło. Czy zielone krzewy znów broczą karminową posoką? Cud odkupienia- wciąż tyle rozstajnych dróg. Czy ciernie są podobne do gorących ust? I znów wiatr popędził arterią poprzeczną, rozłożył ręce, świat zasłonił deszczem. Majowe pola się śmieją w barwnej sukience, jak marzenie z zapachów róż. Wracaj wietrze i wiej tylko tu jeszcze. Pieśni miłosne śpiewaj na chwilę dla snów. Cienie drzew rozkołysz w tę letnią noc. Drogą Krzyżową zaszum, lśniącą oprawą łąk. Bądź.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...