Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

powiedz mi Panie
dlaczego w ostatecznym rachunku
ubierasz w sądy moje myśli

Ty kazałeś kochać wszystkich
bez względu na kolor posadziłeś
obok siebie faryzeuszy i apostołów

pozwoliłeś zanurzyć się w zapach
matczynej dłoni
za późno zrozumiałam
dlaczego
krzyżem naznaczyłeś pająka
wiedz
od kiedy mnie dotknął
zamieram w strachu

kiedyś moją świadomość
przyprawię smakiem
a może wolą Twoją

Panie mój
naucz mnie kochać

Opublikowano

Po prostu fajnie Jagodo :) Lubię takie teksty, wspominkowo - rozliczeniowe.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Jagódko, chociaż sam też rozmawiam z Nim, nie potrafiłbym napisać tego tak ładnie wierszem jak Ty. Twój wiersz przypomniał mi inny wiersz-modlitwę, na który natrafiłem kiedyś:

Pomóż mi kochać Panie
nie marnować mych zdolności
kochania
kochać siebie coraz mniej
aby coraz więcej kochać innych
tak aby wokół mnie
nikt nie cierpiał
ani nie umierał
dlatego że ja skradłem miłość
która była im potrzebna
do życia

Pozdrawiam serdecznie. Janusz

Opublikowano

"zamieram ze strachu", ale ...może być i "w"

wiersz - osobista modlitwa (medytacja),
lubię takie i sama piszę, choć tu raczej nie publikuję,
jednak okroiłabym to nieco i zrezygnowałabym z zakończenia;
oczywiście nie przejmuj się tymi moimi sugestiami
:))

serdecznie Jagódko -
Krysia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Łysuniu, toż to nie modlitwa, to taka rozmowa a raczej monolog... chociaż może nie, bo wszak jest napisane- zrozumiałam....noże w podświadomości Bóg przemawia do nas , tylko nie chcemy Go słuchać...
dzięki za podzielenie się opinią :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Starzec Bardzo mi się spodobała "kostusia". :))
    • Pozory nas mylą, czekają spokojnie Na błąd nasz, gdy ktoś jest tak dobry pozornie To za tym się kryje ciemna tajemnica Tak ciemna, jak nocna bez lampy ulica Otwierasz się, dajesz wejść ludzią do środka Bez stuku, a później, jak na kotka psotka Będziesz krzyczeć, płakać, czemu cię zraniono Czemu mury twego zaufania zburzono Czemuż głupia taka że im się oddałaś? Przecież sama sobie nie raz obiecałaś Że już lepiej będzie, tylko teraz słusznie Płaczesz, ukrywając swoją twarz w poduszkę Lekcja to dla ciebie całkiem zrozumiała Nikt do ciebie już nie wejdzie bez pytania Teraz już nikomu nie otworzysz serce Będziesz chciała uczuć, dowodu i więcej Będziesz chciała prawdy, dowodów wierności Lecz nie zaznacz nigdy w ten sposób miłości  Bo tu nie ma prawdy, bo tu nie ma rady Nie pomogą słowa ni żadne obrady Nie pomogą czyny, nie pomoże wiara Bo wciąż w twoim sercu jest głęboka rana Ile czasu minie póki się zagoi? Wiele, bo ból czasu wcale nie się boi
    • @KOBIETA Koniec zabolał -  "ty kochałeś za bardzo ,  a ja!? ja tylko bałam się śnić". Emocjonalny chaos? Jest tu wyznanie niezdolności do oddania tego samego. 
    • Gdy ludzie rozdarli tkankę nieba żelaznym psalmem wojen, wszechświat zadrżał jak zwierzę ugodzone w samo serce snu. Wtedy runęło Słońce. Nie zgasło — zostało zamordowane. Pękło na dwoje, zdradzone przez stal, która miała być tarczą, a stała się katem sypiącym popiołem. Planety zacisnęły usta w milczeniu, a Droga Mleczna zbladła, jakby wstydziła się oświetlać dzieło stworzenia. Niebiescy wędrowcy zabierając martwe światło ku krawędzi zdarzeń, tam, gdzie czas traci znaczenie, a grawitacja ma ciężar winy, pogrzebali blask w całunie mroku, by nikt w nieskończoności nie musiał patrzeć, jak gwiazdy umierają z ręki człowieka.
    • @UtratabezStraty

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dokładnie! To mity! :) Pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...