Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ktoś słońcem na dachu manewruje, jego ciepłe powietrze na palcach pleców mi rozkładając,

inni nieliczni z teczkami w garści gdzieś w ospowaty świat wynaturzeń pędzą, metro pełne towarzystwa rozmaitego jak we mgle, myśli i oczy rozbiegane perony czujnie lustrują,

gdzieś obok mocno opalony gość gazetą zwiniętą w rulon muchy od piwa odgania,

świat blasków, cieni, półcieni, słońca i goryczy, słów prostych i kłamstw oczywistych, gdzie honor wisi na haku w samym głębokim końcu garderoby zagrzebany,

zabierz deskę nabitą gwoździami z mojego karku – to boli,

oddaj roztropność z niebieskich oczu,

wymyślaj, gdy ktoś bliskiego oszustwem częstuje, uśmiechem błogim go przy tym racząc,
świat widzę przez podrapane lustro przepuszczony, gonitwa myśli w bałaganie istnienia gdzieś znika, jakaś kobieta z bazaru głosem podniesionym pomstuje bezgłośnie,
co się dzieje ?
gdzie jestem? z kim byłem? w głowie ciarki na szaro-białawej powłoce teatru życia gonitwę rozpoczynają,
książę z bajki, bogacz w trampkach, zegarek od vacherona, psy biegają poszczekując radosne frazy życia i w uniesieniu, oczami mi to mówią,

jedzenie? nieważne, zjem jutro i awanturę robią bo kotlet o kilka stopni za chłodny i żonę ktoś wali w pysk, jakiś prostak w życia bydlęcej samoobronie, tfu do diabła, czy tutaj ktoś mieszka?

od kiedy pana nie było? nie wiem, ale zaraz, zaraz, już pamiętam, kiedy ta starsza, miło się uśmiechająca pani polityczna alimenty mi odebrała,

to pani sama z dziećmi? być może, ale lepiej zobaczyć moje życie tylko raz, na jedno zamrożone, apokaliptyczne mgnienie oka, a później już w głowie, gestami wśród plazmowych wypełnień gwiazd, milczeć,

pies wieczorem wyje,

co ci jest malutki?  jestem tutaj przy tobie, uspokój się, cichnie, ogonem lekko zamacha, gwiazdom w ich pyski zajrzy spojrzeniem i już uspokojony do nogi się tuli,

a ty skąd tutaj, lekcję odrobiłaś? nie? tata pobił mamę! o boże, justynko nie płacz, chodź do mnie, zamknij się w domu, ja pójdę do nich porozmawiać, ale wujku po co bierzesz pistolet, cicho justynko, cicho,

i świat wiruje, jacyś ludzie w mundurach, duszy przyjaznej nigdzie wokół mnie nie widać, to pan to zrobił, nie, nie, nie ja, te strupy krwi, to od gwoździ, a ta cera, to ślad po kuli,

kim ty człowieku jesteś?

gdzie omamiony bogactwem pędzisz?

stań przy tym drzewie, ten pomnik tu, przeczytaj  „panu bogu na wieczną pamiątkę” , i co, co mu dajesz, siebie, gdy z okien metra dziwki łapczywie gwałcisz, gdy własne dziecko kablem walisz, gdy na sąsiada donosisz?

ruda pielęgniarka tabletki w kieliszku rozdaje, tabletki spokoju jak mówi,
biorę z uśmiechem i częstuję najbliżej mnie siedzącego chudzielca, odmawia smutno, to poeta co własną matkę w narkotykowej fantazji nożem w brzuch poczęstował, dalej aferzysta jakiś, ale ten spode łba bystrym okiem na nas patrzy,

a rano, gdy nas budzą, dosypiamy jeszcze na marmurowych parapetach wielkich okien, 
jakiś inny w wojskowych spodniach coś do kontaktu elektrycznego mówi, gestykuluje, o czymś go przekonuje, przymilnie się uśmiecha i w końcu pilnie słucha,

nieco później, facet w białym kitlu i dziwna rozmowa, pan może stąd wyjść,  ale skąd nie chcę protestuję,  pan musi stąd wyjść,  nie, nie nigdzie nie pójdę mam tu swoje rzeczy,    jakie rzeczy,    część mojego życia jest tutaj, człowieku jesteś wolny,   ale panie doktorze, co pan mówi, zawsze jestem wolny i nie odejdę stąd nigdy,

drze się na mnie potwornie, dwóch pielęgniarzy mnie wyprowadza, rzeczy w ręcznik zawinięte do ręki mi kładą i wyrzucają jak psa za bramę,   walę w furtę jak oszalały aż jeden z nich otwiera i krzyczy żebym wypierdalał bo mnie zamknie,  zamknij, zamknij, zamknij mnie kochany,

jezu co robić, gdzie mam iść, śpię po blokach, łapią mnie i zawożą do domu,
psy biedne w szalonej ekstazie, zapomniałem nieszczęsny o nich, tarzam się z nimi po trawie, policjanci się śmieją, idiota jakiś i odjeżdżają, leżę do wieczora, justynka przynosi mi obiad, cieszę się bardzo, że ją widzę i nagle jakiś facet z jej podwórka ją woła, pytam kto to jest,  mój nowy tatuś mówi,

zasypiam na trawie, rosa budzi mnie rano swoją oblepiającą wilgocią, ptaki śpiewają radośnie, ja całkiem mokry i zmarznięty na czworaka idę do swojego pustego domu.

Opublikowano

Czy to jest poezja czy proza - nie wiem. Ale rozumiem i czuję boleśnie ten potok myśli, nie chcę tylko wiedzieć skąd było natchnienie...
Podziwiam spójność (sensu i nastroju) i zakończenie przy tym rozmiarze , nie zgaduję skąd i po co pierwsze 4 wersy - dla mnie nic nie wnoszą do refleksji nad resztą tekstu a tak trochę trącą banałem. Pozdrawiam

Opublikowano

Pielgrzymie,
właśnie wróciłem po paru dniach
pobytu na wsi,
więc umysłowo jestem zdziczały,
oczywiście, że usuwam te 4 wersy,
tak mi się wprasowały z innego wiersza,
bardzo dziękuje,
pozdrawiam,
jacek.

Opublikowano

Pobyt na wsi dużo rozjaśnia, rozświeża, tak... dla mnie mieszczucha to jak wycieczka na inną planetę zamieszkaną przez protoplastów, których geny mutowały trochę w innym kierunku. Ale uwielbiam te chwile oddechu i wieś naszą piękną cenię bardzo, bo też wracam chwilowo odmieniony.
Pozdrawiam i cieszę się, że komentarz był użyteczny.

Opublikowano

Eunicee,
to mnie jest brak słów, że Ty tutaj, miłe słowa
do mnie, neurotyka zagubionego,
bardzo dziękuje,
wiosennych kwiatuszków Ci nazbieram,
jacek

Opublikowano

Dorotko,
no tak, nie jest to pozytywny tekst,
czasem mnie dopada taki smutek,
i okrutność życia jakby to mnie coś złego...
jest taki szpital w Branicach,
marmurowe parapety, szerokie, pod nimi kaloryfery,
klamek w drzwiach nie ma, ale za to czasami
przypinają pasami do łóżka,
pewien żołnierz rozgorączkowany już po południu
biegał od sali do sali wołając:
pakować broń, plecaki, spadochrony,
zapinać pasy, sprzączki,
w nocy lecimy,
wieczorem już go przypięli skórzanymi pasami do
żelaznego łóżka,
a różne takie,

Dorotko,
dobrze, że jesteś, wiesz?
tak w ogóle!!!

i przesyłam Ci zapach kwitnących śliw,
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jacku, tekst poruszył, ale ...także zazdroszczę Ci tej "samotni w lesie" :)
nie dziwię się, że ...potem umiesz "wylać" serce,
w ciszy słyszy się lepiej i więcej
:):)
serdecznie i ciepło -
Krysia
Opublikowano

Krysiu,
moja samotnia,
dwa psy, rybki w sadzawce,
sarny, zające, lisy, miliardy /?/ ptaszków,
cisza,
jest fajnie,
dziękuje Krysiu bardzo za słowa
miłe i ciepłe - takie Twoje,
milutko pozdrawiam,
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Jacuś, ja sie szybko pesze,
ale mów, mów i śpiewaj,
jak trubadur, albo minnesinger
to się i w tobie zauroczę
i jeszcze pięknie zakwitnę

dzięki pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • 1. Czy rzeka naszych dziejów gdziekolwiek zmierza? Nie kieruję nią, więc wieszczyć nie zamierzam. Ale patrzę za siebie w tył podręczników, Gdzie spisany bieg coraz wbrew do wyników: 2, Piszą tam wszędy, że Polski wewnętrzny stan Za powód jej zwycięstw i klęsk winien być bran; I z kim na geo-ringu przeciwnikiem To bez znaczenia i nic tego wynikiem. – Lecz wbrew: Na mapie Polska za Batorego, Za Władysława, za Zygmunta Trzeciego W innej proporcji jest do Rosji jak widać Niż za Króla Stasia,  – to się może przydać. – Może, bo „Historia magistra vitae est” [1] Kiedy pisze: co było i co przez to jest. Gdy odwraca uwagę od spraw istotnych Nie jest belferką dla państw spraw prozdrowotnych.   A trzeba by pilnie wyciągnąć wniosek „bokserski”, że po to ważą tych panów w rękawicach, żeby 1 zawodnik o wadze piórkowej nie walczył z 1 zawodnikiem o wadze superciężkiej, gdyż jak pouczał Izaak Newton „Siła równa się masa razy przyśpieszenie.” Więc dalej, że kiedy Rzeczypospolita mniej więcej utrzymywała swoją wielkość do r. 1772, to Rosja bardzo powiększała swoje terytorium wcale nie kosztem Rzeczypospolitej, ale tym samym zwiększając swoje możliwości i tzw. głębię strategiczną. Co by jeszcze dalej kazało wyciągnąć negatywny wniosek co do braku sojuszu Polski z sąsiadami Rosji na znanej w geopolityce zasadzie „Sąsiad mojego sąsiada jest moim przyjacielem.”, więc np. Chanatem Kazachskim (قازاق حاندىعى, istniał w latach 1465-1847 i podzielił los Rzeczypospolitej), Chanatem Dżungarskim (istniał w latach 1634-1758, który toczył wojny z Rosją w XVII i XVIII wieku), Chanatem Jarkenckim vel Kaszgarskim (istniał w latach 1514-1705.), Chanatem vel Emiratem Bucharskim (istniał w latach 1500-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chanatem Chiwskim (Xiva Xonligi , istniejącym w latach 1511-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chinami (których stosunki układały się dosyć pokojowo z wyjątkami, np. próbą powstrzymania ekspansji Rosji przez armię chińską w r. 1652 przy nieudanym oblężeniu gródka Arczeńskiego bronionego przez Jerofieja Chabarowa, który jednak po stopnieniu lodów wycofał się w górę Amuru oraz odstraszające kroki militarne w tym samym celu w latach 80-tych XVII w. cesarza Kangxi (panującego w latach panujący w latach 1661-1722.))  i Mongolią (która akurat wystrzegała się większych konfliktów z Rosją od XVI do XVIII w.). Nie wspominając o Chanacie Krymskim i Persji, z którymi Rzeczypospolita jakieś stosunki utrzymywała. Wniosku tego jednak lepiej nie wyciągać, bo takie wyciąganie prowadzi wprost do pytania o ewentualny sojusz azjatycki blokujący ewentualne agresywne poczynania Rosji, bo takiego ani nie ma, ani nawet prac koncepcyjnych.   3. Albo fraza „królewiątka ukrainne” Z sugestią: one Polski kłopotów winne, Latyfundiów oligarchów dojrzeć nie raczy, Konieczne, – tuż czyha wniosek, co wbrew znaczy!   A trzeba by pilnie wyciągnąć któryś z przeciwstawnych wniosków, że: a) Albo te latyfundia magnatów w I RP nie były takie złe, skoro i dzisiaj są latyfundia. Bo? – Np. taka jest właściwość miejsca, że sprzyja ono wielkim majątkom ziemskim. b) Albo, że dzisiaj na Ukrainie biegiem trzeba by przeprowadzić parcelację latyfundiów oligarchów.   Nasi lewicowi histerycy-historycy wniosku a) nie chcą przyjąć, bo przeszkadzałby im w lewicowaniu, (albowiem przecież nie w badaniu czy wykładaniu historii!). Wniosku b) zaś przyjąć nie chcą, bo zarówno by im utrudniał propagandę, jak i nie wydaje im się specjalnie bezpieczny (ci wszyscy pazerni a krewcy współcześni oligarchowie jeszcze by postanowili rozwiązać problem lewicowego histeryka), co zresztą może i słusznie, tyle, że wyjątkowo tchórzliwie.   PRZYPISY [1] Jest to cytat z „De Oratore” Cycerona.   Ilustracja: W żadnej książce opisującej historię wojen Rosji z Polską ani razu nie udało mi się zobaczyć porównania ich wielkości, tedy je sobie sam zrobiłem w Excelu.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @MIROSŁAW C. święte to one nie są lecz ciut prawdy w nich jest ludzie gdy skończą pracę siedzą lub leżą we dnie   zamiast skorzystać z czasu bo mogą robić co chcą tworzyć poznawać tematy czekają - chyba wiadomo co Pozdrawiam
    • a o kwiatach to możemy pomalować otoczeni igłami lasu oddychamy ciszą to tu usycha lipcowy deszcz nie ma krawężników i ulicznych bram nawet nie widać naszych zmarszczek malujesz dłońmi cień miniaturkę chwili czuły uśmiech uzależnieni od marzeń i kolorów dnia przenieśmy niebo w naszą stronę obłoki wędrujące ptaki i ten lecący w oddali samolot czas niestety wracać ponagla nas niedziela czarny pies i kończy się ostatni papieros.
    • @Alicja_Wysocka znam Dawida Garreta. I podziwiam. Ale jak dawno temu byłem w Wiedniu, tuż przed Świętami to tam stał grajek /jeden z wielu/. Skrzypce. Jak dzisiaj to jego granie wspominam to mam ciarki na plecach. Nigdy, wcześniej ani później takiej cudowności nie doświadczyłem. I ta atmosfera..,. Drzewa w lampeczkach, kawiarnie, uśmiechnięci ludzie. "O kurde blaszka" !!! To od Romy. Dzięki Roma.
    • @Berenika97 świetnie, że to dostrzegasz. Dziękuję bardzo :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...