Jak spóźnieni przechodnie

[Dorota_Karolina]

Obojętni dla świata
Przechodzimy obok
W pośpiechu
Tratując myśli i słowa
Ślepi na cudzą radość i ból
Przemijamy jak czas
Nie zostawiając chwili
Na zadumę
Nieczuli na krzyki cierpiących
Czasem kierujemy w ich stronę
Nasze litościwe spojrzenie

Umykamy w nicość
Jak spóźnieni przechodnie
W środku dnia
Na szarej ulicy

[Mirosław_Butrym]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ładny wierszyk, dodałem do ulubionych, dzięki.

Pzdr.

[M._Krzywak]

W sumie treść zmierza do niczego. Wrażliwość podmiotu (tym razem zbiorczego :), zły świat i tyle wrażeń na wieczór. Schemat.
Pozdrawiam.

[Mirosław_Butrym]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak spóźnieni przechodnie

Obojętni dla świata
Przechodzimy obok
W pośpiechu
Tratując myśli i słowa
Ślepi na cudzą radość i ból
Przemijamy jak czas
Nie zostawiając chwili
Na zadumę
Nieczuli na krzyki cierpiących
Czasem kierujemy w ich stronę
Nasze litościwe spojrzenie

Umykamy w nicość
Jak spóźnieni przechodnie
W środku dnia
Na szarej ulicy

Dnia: Wczoraj 18:58:01, napisał(a): Dorota Karolina

Ja natomiast myślę, że w tym wierszu jest ciekawa myśl, że jesteśmy obojętni dla świata i człowieka, ukazanie wielu ludzi jako wiele światów, ślepych pomimo zmysłu wzroku, nie logicznych pomimo zdolności odczuwania, niepełnych i w dodatku ten sens, "umykamy w nicość" między ludzi, człowieka bez wartości, ofiarę współczesnej cywilizacji, która wierzy w samo wystarczalność, niezależność w sensie duchowym, gdzie człowiek błądzi rozdwojony pomiędzy życiem tym światem, a czasem nienawiścią do tego świata, stając się tym samym zaprzeczeniem samego siebie i postacią dualizmu bytu.

[Dorota_Karolina]

Dziękuję za ciekawą interpretację mojego wiersza. Pozdrawiam serdecznie.Dorota

[zdrojek]

Obraz ludzi którzy z obojętności, szybkości i pośpiechu zamieniają się we mgłę. Nie będę polemizował z kolegami powyżej na temat wartości wiersza. Ot - taki wiersz na dobry początek.
Pozdrawiam.