Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ślady

LadyC
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

LadyC

LadyC

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano
Ci, którzy układają kalendarze, są w stanie obliczyć terminy ruchomych świąt, ale nie mogą przewidzieć kataklizmów.

"Kaprys historii" M. Wolski








układam głowę do snu
na kamieniu
na drabinie znaczę daty wszystkich słów
przetrwały w rejestrach zdarzeń

tamtej wiosny powietrze drgało jak ruchome święta
których nie wpisano do kalendarza
to musiał być sen
tak się nie stawia pomników

wierząc że coś można ocalić na dłużej
WiJa

WiJa

Opublikowano
Opublikowano

Wiersz na pewno warty, przynajmniej kilkakrotnego przeczytania, a choćby po to, żeby się trochę (byle nie za głęboko) zastanowić nad… I tu mam problem, bo równie dobrze, jeżeli nie łatwiej, można było wybrać to coś, nad czym nie trzeba by było się zastanowić (właśnie po lekturze tego wiersza). Niby, że wiersz mówi o czymś jednym, ale to jedno, to jest, jak taka brama, przez którą wchodzi się do niejednego czegoś. Bo to są, i po to są właśnie ślady. Pozdrawiam.

JacekSojan

JacekSojan

Opublikowano
Opublikowano

to prawda, nie można w pełni zaufać kalendarzowi, gdyż jest on tylko kwestią umowną, jak większość porządków cywilizacyjnych, regulujących nasze bytowanie;
cała antropologia jest uwikłana w dziedziczny porządek rzeczy (kalendarz) ale też, natura i rzeczywistość często robią chaos w naszych poczynaniach, i pewnie - jak w poincie - tylko wiara jest w stanie przywrócić logos naszym działaniom i rzeczom;
wiersz problemowy, o duzym znaczeniu sensualnym;
J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      to też jest poezja

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Jeszcze coś: Nie wszystko, co proste, jest banalne. Czasem właśnie w tym najzwyklejszym placku, w uśmiechu dziecka, w mące na blacie i cieple kuchni - mieści się więcej poezji niż w setkach słów poukładanych na siłę. To nie banał - to codzienność, która wzrusza. A jeśli kogoś nie wzrusza - może to właśnie jego zmysły zasnęły, nie poezja.
    • Robert Witold Gorzkowski
      Gorzków cz. V

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Marek.zak1 spróbuję to zmienić ale mając tylko jeden wers to trudne

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Sylwester_Lasota
      Szufla_da

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      A mi się przypomina szuflada od Tuwima :)   Julian Tuwim - Kwiaty polskie - fragment   Mój dom. Mieszkanie. Pokój. Biurko. A w nim (pamiętasz?) ta szuflada, Do której się przez lata składa Nie używane już portfele, Wygasłe kwity, wizytówki, Resztki żarówki, ćwierć-ołówki... Leży tam spinka, fajka, śrubka, Syndetikonu pusta tubka, Jakaś pincetka czy pipetka, Stara podarta portmonetka. Kostka do gry, koreczek szklany. Bilet na dworcu nie oddany, Szary zamszowy futeralik, Zeschły pędzelek, lak, medalik, Przycisk z jaszczurką bez ogona, Legitymacja przedawniona, Brązowe pióro wypalane Z białym napisem "Zakopane". Korbka od czegoś, klucz do czegoś, Lecz już oboje "do niczegoś" Słowem, wiesz, jaka to szuflada... A gdy jej wnętrze dobrze zbadasz, Znajdziesz tam małe zasuszone Serce twe, w gratach zagubione..."       Pozdrawiam :)
    • Marek.zak1
      Gorzków cz. V

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski No tak, bo jedni i drudzy to chrześcijanie. Pozdrawiam
    • Robert Witold Gorzkowski
      Gorzków cz. V

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Marek.zak1 Mówię tutaj o Ziemi Ruskiej dla której w XIX wieku ukuto termin Ruś Kijowska Ożeniony z siostrą cesarza bizantyjskiego Anną książę Włodzimierz I w 988 roku przyjął chrzest i uczynił z chrześcijaństwa wschodniego rytu oficjalną religię państwową. Panujący w latach 1019–1054 Jarosław I Mądryumocnił pozycję Kościoła Wschodniegona Rusi Kijowskiej. Stanowił on początkowo metropolię w składzie Patriarchatu Konstantynopola i to właśnie patriarcha ekumeniczny dokonywał konsekracji głowy ruskiej Cerkwi. Metropolita początkowo rezydował w Kijowie, następnie we Włodzimierzu, tymczasowo także w innych miastach. Chodziło mi o „Pomiędzy chrześcijan obrządku katolickiego i wschodniego” może nie do końca trafny skrót myślowy.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...