Klocki

[Ela_Ale]

Sklej pocięte dawne zdjęcia
choćby nawet i nierówno
niech przywrócą tu do dzisiaj
smaki przeszłych dni.

Twarze trochę już zatarte
w różnych chwil płynnej wielości
może nawet się odnajdzie
ciut nadziei zgasłej.

Złóż te małe kawałeczki
ulep z nich ponowne życie
jak namiastkę zmian prawdziwych
lepiej urządzone.

Cóż, jeśli nie zechcesz skleić
albo tylko nie potrafisz
zwrócić swojej niepamięci
ludzi, smaków, zdarzeń?

Zostaw, proszę, luzem klocki
niech poleżą bez wspomnienia
przyjdę kiedyś cichuteńko
swoją bajkę wkleję.

[Dyziek_ka]

Tellard de Chardein głosił taką teorię, że nasze życie i idee nami kierujące
są taką kroplą spadającą na piłkę, ona jak woda rozpływa się po tej kuli i po przekroczeniu równika z powrotem zaczyna się skupiać, dlatego każdy.. moment życia-punkt na kuli… ma swój odpowiednik. Zatem to co już raz przeżyliśmy, po przekroczeniu równika (a my już jesteśmy z drugiej strony) musi się powtórzyć. Myślę ze to właśnie wspomnienia… i zobacz
tu we wspomnieniach możemy wybierać… i czas jest constans.

A u Ciebie znajduję instrukcję jak to zrobić.
ALE lubię z Tobą dywagować Pani ELU

[Gość]

Czar dawnych wspomnień, kojarzy mi się z długimi zimowymi wieczorami. Mimio, że jak Dyziu zauważył, przekroczyliśmy już równik, znów jest wiosna i czas na tworzenie wspomnień nowych. Będzie co 'wklejać' ;-)
Wiesz, że ... lubię Twoje wiersze Eluś
Buźka
J.

[Ela_Ale]

Twoje dywagacje tutaj, drogi PANIE (!) Dyziu, przekraczają poziomem średnią. Nie przypuszczałam, że mój zwykły wierszyk o zamianach losu i pozornym cofaniu czasu według własnych upodobań sprowokuje Cię do tak dogłębnych analiz. Jestem wdzięczna i całuski. Elka

[Ela_Ale]

Wiem, Joleczko i zaraz odwracam te kulę, aby równik był w dawnym miejscu i wszystko zaczęło się od nowa. Idziesz ze mną? Całuję. E.