ulga

[Marek Hipnotyzer]

kości,mięso,tłuszcz i skóra
wszystko w trójwymiarze
antycypując wszelkie widma


wszystko to, co złe
jak prawdziwie wredny człowiek

zabijam dziś wieczór
szukając słów dla straconych lat
metafor dla trumien erupcji

stracone dzieciństwo
sklejane z łez
jak lata sklejane z momentów
westchnień

nieprawdopodobne

widma napotykane
jak kamienie tak twarde
zdają się


słowa wyrzygane
jak obiady niestrawne
miną cel

bo trzeba dojrzeć do tego
co blisko
bliżej niż nerwowe źródło łez
by stale docierać do tego

[Jan Polski]

Podoba mi się ten kawałek.
Ta myśl na końcu zwiastuje, że możemy liczyć na ciekawe wiersze.
Sposób zapisu spójny, choć są momenty budzące zastanowienie.
"trumien erupcji" - samo w sobie czytelne i emocjonalne, "metafor dla trumien erupcji" - już mniej mi się podoba.
"jak kamienie tak twarde
zdają się" - to lekko przegadane (wiem, że powie Pan: kamień jest twardy, ale to właśnie wszyscy wiemy, "zdają się" - lekko archaiczne).
Nie podoba mi się też "wyrzygane jak obiady" - ale to kwestia gustu :)
"kości,mięso,tłuszcz i skóra" - po przecinkach powinny być odstępy. I nie rozumiem idei zapisu z wcięciem od lewej - jeśli mógłby Pan wytlumaczyć, bo to jest intrygujące.

"bo trzeba dojrzeć do tego
co blisko"

- to wydaje mi się najlepsze.

Pozdrawiam - Jan P.

[Marek Hipnotyzer]

idea zapisu z wcięciem jest prosta - wklejam z notatnika na szybko