Powrót Pierwszej Damy

[Ela_Ale]

Jak wracała Pierwsza Dama do kraju?
Karetą na złotych resorach,
aksamitem w srebrne gwiazdy obitą?
Ilu strzegło jej adiutantów
w błyszczących zbrojach łyskliwych?

Wróciła w drewnianej trumience
nie konno, tronno, nie głośno,
na ramionach kilku niesiona
leciutka, malutka i cicha.

Grała zielona orkiestra
Mazurka Dąbrowskiego

płacz wielki niósł się w powietrzu
głęboki, stłumiony a głośny.

[Gość]

Pociekły mi łzy...

[Ela_śmigielska]

Nie interesuje mnie polityka, nie popadam w histerię ogólnopolską...ale żal mi tych..co nie dolecieli...zwyczajnie...jak ludzi...

[Ela_Ale]

Elu, toteż ten wierszyk jest o człowieku. O zderzeniu jego nietrwałej filigranowości z ogromem patosu i naporem niezwyczajnych zdarzeń. To nie jest polityka, a jeśli - to nie z mojej bajki. Pozdrawiam miło i dzięki za czytanie. E.

[Pielgrzym Ostatni]

I doprawdy tyle wystarczy i jest pięknie bez całego tego patosu, polityki i Wielkiej Smuty. Ela gratuluję umiaru.