Wiersz czternastogodzinny

[urszula_halecka]

1.
No właśnie zaraz zasnę
i światło zgaszę
a potem będę już sama
z tym czasem
nazwanym przez głuchych nocną ciszą
bo tylko głusi nie słyszą
dźwięków dyskretnych
w których przecięte
wszechświata drogi
gdy wszystko wokół
i w środku tej nocy
zamknięte jak gardło zmarłego
noc jest wielkim świętem
i pachnie wilgotno jak morze słone
wlane w mą głowę
i piasek stalowy wsypany do tejże
głowy
no właśnie…

2.
Jak pięknie i pada już
i dzień otwarty na ognie burz
jak pięknie i przedsmak wiosenny
i świat rozpoczęty na nowo
i wdycham ptasią gonitwę
i posoloną w tym deszczu ziemię
a słońce tak na zachętę
szybuje lotem spóźnionym
w ten błędny koniec świata
gdzie potwór ogon swój zjada
słyszę tę zieleń bujną
napierającą w skorupę brudną
która za chwilę pęknie
i da nam nowe
posłanie do snów letnich
nocy letnich
żyć letnich.

[Pielgrzym Ostatni]

Piękne. Nic dodać.