Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Posługa Prawdzie sercem ogłady,
przemawiającym rozwija świadomość
z małych okruchów pozbieranych wolą;
świętą wolnością przyodzianą życiem.

Zachwyca sens co nie spłyca szczęścia,
poszerzanego rozwojem rozumu;
czas szczerej prawdy czytelnej w światłości,
nie skryje dobra w tajemnicy ciszy.

Opublikowano

Bardzo dobre i piękne w treści, co do puenty to gorzej z praktyką,
styl poetycki, rymy takie sobie.
Ciszy i dobra nie należy poszukiwać w ciemności,
chyba, że jest noc i noc i noc, to tam z rzadka jeszcze ukrywa się
szczęście, jak jest jaśniej to częściej. :-)
Tak to odczytałam.

Pozdrawiam

Opublikowano

Z początku, tj. po przeczytaniu pierwszy raz wiersza, chciałem to i owo zmienić, tj. ująć mu troszeczkę górnolotności. Ale po przeczytaniu drugi i trzeci raz, dochodzę do wniosku, że wszystko w nim i z nim jest na miejscu (powiedzmy, że właściwym). Owszem, zawsze będą tacy ludzie i pewno są, którym ten wiersz się nie będzie podobał, ale pewnie też nie musi i dobrze. No i jest, bo jest, ten wiersz w pewnym, a nawet w całym sensie laurką pochwalną temu/tego, co tytuł wnosi, ale czyż nie może być, czyż taki temat nie zasługuje na wiersz, i to na taki wiersz. Czyż wszyscy muszą pisać bez obciachu, szokująco, wyzywająco, cool i trendy. Chociaż zdaję sobie sprawę z tego, że dla tych, którzy uważają (się), że są (i być może są) cool i trendy, to właśnie ten wiersz jest obciachowy szokujący, wyzywający (w negatywnym znaczeniu) i zaiste nie cool i nie trendy. Ale jak to dobrze, że taka różnorodność kwitnie w twórczości, acz żeby tylko różnorodność, bo to wręcz są skrajności, oby jednak (w jednym czy nie w jednym celu) ku chwale poezji.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pana Kasia, buraki babki, rabusia kanapa
    • Ma kłaki z dzika? łkam   Ma. Łkam
    • @KOBIETA a przegląd jest i ubezpieczenie ;)?
    • @hollow man Jest nastrojowo:)
    • @Noxen Hej Noxen, Niestety, to nie jest dobry wiersz. Bierzesz się za ciężki temat. Masz ze sobą moc setek tysięcy poetów i dołączasz do tych, którzy na temacie polegli. W warstwie - nazwijmy ją 'metafizyczną' - nie pojawia się tu błysk jakiegoś nowego podejścia, nowej idei, czegoś świeżego... Wiersz w skrócie mówi o tym, że peel nie wierzy w bajki i uważa, że po śmierci wchodzimy w 'nicość'. Nic nowego, to może na nowo da się to powiedzieć? Skąpy dobór rekwizytów nie pozwala wejść na jakiś głębszy poziom obrazowania. Poruszamy się w wątłej refleksji filozoficznej budowanej na wątłych obrazach. Osobiście lubię, gdy w wierszu jestem w stanie wyróżnić przynajmniej jeden z trzech aspektów (za Lacanem): symboliczny, obrazowy i 'realny', a najlepiej wszystkie trzy, ale to już wtedy Święty Graal. Czyli wiersz mówi do mnie na poziomie symbolicznym, gdy czuję, że podmiot bardziej jest mówiony przez język niż sam mówi. Na poziomie obrazowym, gdy jestem w stanie rozpoznać w jakiś sposób siebie w danym obrazie, a jednocześnie rozpoznać iluzję, która jest konsekwencją tego rozpoznania. I na koniec 'realne' - gdy wiersz rozmawia z moim Brakiem - czymś czego nie da się powiedzieć ani językiem ani obrazem, co wymyka się opisowi, ale uparcie powraca i nie pozwala mi się domknąć w spójną całość. I ten ostatni jest najtrudniejszy do wydobycia. Jeśli wiesz co chcę powiedzieć... Operujesz ciężkimi pojęciami - śmierć, dusza, nicość. Każde z nich osobno ma kaliber 44, ale razem - wcale się nie wzmacniają, tylko znoszą. A poza tym, w Nowym Roku, życzę Ci dużo lektur, wzruszeń i nadawania sensu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...