Kasiek_Kicia

Tak miało być, jako podkreślenie tego, że jednak się pamięta.

Dobra, wrzuciłam tu te moje wypociny byście skomentowali utwór a nie narzucali mi "zrób to" czy "tamto", po prostu oceńcie to co mi wyszło albo nie wyszło...tyle. Blog to nie jest to, bo tam skomentują moje utwory jako "ślicznie" lub "kicz" a ja szukam bardziej profesjonalnej opinii, którą myślałam, że otrzymam na tym forum.

w takim razie dziwnie wyszło...bo miało to być podkreślenie tego, ze wcale nie zapomniałam.. No trudno nie zauważyć. Aczkolwiek polecałbym jednak zapomnieć, poczytać trochę poezji i zacząć coś ciekawego pisać. niestety nie lubię czytać poezji...pewnie dlatego takie marne efekty stworzenia czegokolwiek...ale pisanie mi pomaga

w takim razie dziwnie wyszło...bo miało to być podkreślenie tego, ze wcale nie zapomniałam..

Zapomniałam jakiego koloru są twoje niebieskie oczy Zapomniałam że za ucho wkładasz papierosy Zapomniałam twego głosu gdy mówisz "ma cheri" Pokochałam na nowo wszystkie szare dni Pokochałam zamieszanie w mojej głowie Pokochałam i nikt się tego nie dowie Nie tęsknię już za twymi pocałunkami Nie tęsknię za nieprzespanymi nocami Nie tęsknię bo jestem znów szczęśliwa Bo wiem, że miłośc jest zdradliwa Bo wiem, choc boli to szalenie Bo wiem, że tego nigdy nie zmienię Zrozumiałam, że kochanie nie przemija Zrozumiałam, że samotnośc mnie zabija Zrozumiałam, że siebie oszukuję Zrozumiałam, że ciągle coś do ciebie czuję...

Gdy od płaczu serce drży A łzy palą niczym żar Niech ciało się nie skarży Odziej się w tęczowy szal Wymaluj klauna śmiech Pereł zawieś długi sznur Suknię wdziej jak mech Plotkarzy zmiażdż na wiór Tamten hula z nią Posyła całusów bukiety To nie z ciebie Miła drwią Z niego, co kocha jak kretyn

Bardzo ładny wiersz;) I uczuciowy tak, że mimo mrozu żar serce rozgrzewa do czerwoności;pp

Wizjer na cudze nieszczęście Kołek, nożyk i sznurek Łzy toczą się coraz częściej Lecz już bezsilne ZAUŁEK Zasnute agonią spojrzenie Drżenie skrzydeł motyli Kropli szczęścia pragnienie Przyszłość tonie. ZABILI

Dziękuję wam wszystkim. Panie Biały, wiesz, że nawet nie zauważyłam, że tam jest tyle o tych kurwikach?:) Jakoś te powieki mi się wpatrzyły w ten wiersz;p I pominęłam, to, że się powtarzam.

Rymy to ci nawet wychodzą;) Pozdrawiam, i spadaj lepiej z krawężnika a nie z drzewa;p

Ona, ogniki w oczach On, wpatrzony, wznieca pożar Ja? Samotna...dusza płacze Choć oczy pieką z suchoty Proszę nie patrz na mnie Zapomnij Zlituj się i bądź szczęśliwy Nie myśl, że cierpię Błagam odwróć wzrok Desperacko zaciskam powieki Serce rozbite na kawałki Wcale mniej nie boli

Bajka zainspirowana tęczą Cud niewliczony w siódemkę Codzienność tak różna od codzienności Niezauważalna, niedoceniana Już nie budzi zachwytu Tysięczny odcinek serialu Sześćdziesiąte siódme urodziny Czwarte dziecko w czworaczkach Gwiazda, której sława przeminęła Samotny sąsiad popijający bawarkę Nieodkryty talent bez szans na odkrycie Piękno wtapiające się w rzeczywistość MOTYL

Bajka zainspirowana tęczą Cud niewliczony w siódemkę Codzienność tak różna od codzienności Niezauważalna, niedoceniana Już nie budzi zachwytu Tysięczny odcinek serialu Sześćdziesiąte siódme urodziny Czwarte dziecko w czworaczkach Gwiazda, której sława przeminęła Samotny sąsiad popijający bawarkę Nieodkryty talent bez szans na odkrycie Piękno wtapiające się w rzeczywistość MOTYL

Dzięki wam wszystkim, że nie oceniacie wiersza mówiąc, że jest jednym z wielu, że nie narzekacie na przereklamowany temat. Dorotko dziękuję za słowa otuchy. Tak, ten wiersz to terapia, płynie prosto z serca, choć nieprzemyślany. Ela, dziękuję za radę. Spróbuję się zastosować do niej. Kocham was;**

Jak to jest, że tak trudno smak rozczarowania znieść Cały świat sypie się jak próchno, co zrobić gdy jest już za późno? Co czynić gdy strumieniami płyną gorzkie łzy Gdy mam świadomość, że on to nie ty Kiedy marzenia nimi na zawsze pozostają Lecz nigdy się nie spełniają! Po co pragnąc po co śnic Jeśli z tego wychodzi zawsze wielkie nic.... Czy jest sens robić sobie nadzieje Skoro los w ukryciu ze mnie drwi, się śmieje Czym zawiniłam, co nie tak zrobiłam? Samym grzechem jest to, że się urodziłam Moja droga wysłana jest igłami Potłuczonymi szkłami i problemami To, czego pragnęłam nigdy się nie spełni Nic, co wypowiedziałam przy księżyca pełni Spadające gwiazdy też nie pomogą One mają swoje życie, kroczą własną drogą A ja chcę tylko trochę radości Bym miała co wspominać w chwilach bezradności Czy za dużo pragnę, czy bujam w chmurach? Zaplątałam się w żałości sznurach Już myślałam, że mam to czego chcę Lecz złośliwy świat znów przechytrzył mnie Pozostawił pustkę i przenikliwy smutek Zalana łzami, załamana...więcej nie spróbuję

To nie tylko tym razem słabo...za każdym razem tak jest;/ Sorry, ale nie zrozumiałam Zeta... Dziękuję za komentarz i poświęcenie chwilki cennego czasu;)

W moim sercu gości ciemność Pochłania wszystko co spotka Marzenia, koszmary, radość Licytowane uderzeniem młotka Wspomnienia, smutki, miłości Nic nie czuję, nie pamiętam Pozostała tylko mgła z Nicości Już bez duszy...zamknięta

Ponoć kiedyś Szczęście istniało Chodziło boso po świecie Rozdawało ludziom co miało Nikt nie myślał o biedzie Nie było wojen, głodu, samotności Nie narzekano na niesprawiedliwość Ludzie nie cierpieli z miłości Bo ona dawała tylko radość Gdzie jest to Szczęście? Gdzie się podziało? Wpadło w sidła ludzkiej chciwości Musimy się zmienić. Aby wróciło Trzeba dać dowód bezinteresowności.

Lepiej Olgierd Popierdol niż Wacław Nieruchaj. Wiersz bądź co bądź oryginalny. Pozdrawiam, Kasiek;)

Z każdym twoim wierszem coraz mniej wierzę w twoje zdolności...za słabo dobrałeś słowa, widac, że to jedynie twoje marzenia, bo pewie masz kutasa takiego małego, że szukasz go pod lupą i wyciągasz pęsetą. Pozdrawiam, Kasiek;)

Bardzo dobry wiersz. Jestem pod wrażeniem. Dobra kompozycja, dobór słów, w ogóle wszystko. Jest cudny;) Pozdrawiam, Kasiek

Dobry wiersz, chociaż nie pasuje mi tu jedno słowo:"smród". Najlepszy jest moment"Na zawsze, z tą wielką odrobiną samotności". Daje do myślenia. Pozdrawiam. Kasiek;)

Bardzo ale to bardzo mi się podoba;) Wiersz bardzo życiowy i swobodny. Mam tylko jedno ale, mianowicie powinno chyba być: przystanki zamiast przestanki...Pozdrawiam. Kasiek;)

Dobry wiersz. Swobodny, płynnie się go czyta. Podoba mi się. Pozdrawiam, Kasiek;)

Co prawda kolejny wiersz o Smoleńsku, ale zaliczam go do nielicznego grona tych udanych;) Podoba mi się, że tak barwnie napisany. Z pozdrowieniami, Kasiek;)