-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 16 102
nie musisz nic mówić
ani szeptać
Nie musisz od rana po
kuchni dreptać
wystarczy że obok usiądziesz
swe spracowane dłonie
ku moim wyciągniesz
że swym uśmiechem
poranną kawę osłodzisz
przecież miłość to nie
słowa i czyny
Nie trzeba wdrapywać
się na wyżyny
wystarczy zwykły mały gest
który równie jak ona
ciepły i miły jest
nie musisz nic mówić
ani szeptać kochanie
ona i tak do końca
z nami zostanie0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 27 odpowiedzi
- 499 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 326 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 490 wyświetleń
-
- 23 odpowiedzi
- 300 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 352 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
nie musisz nic mówić ani szeptać Nie musisz od rana po kuchni dreptać wystarczy że obok usiądziesz swe spracowane dłonie ku moim wyciągniesz że swym uśmiechem poranną kawę osłodzisz przecież miłość to nie słowa i czyny Nie trzeba wdrapywać się na wyżyny wystarczy zwykły mały gest który równie jak ona ciepły i miły jest nie musisz nic mówić ani szeptać kochanie ona i tak do końca z nami zostanie -
Przez Maciek.J · Opublikowano
co by nie powiedzieć albo napisać - POEZJA. Masz Aniu piękny dar: pisanie wierszy historycznych...podziwiam i pozdrawiam. Chapeau bas Aniu. -
Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano
wyprać sumienie za pełną kabzę myśląc logicznie to niemożliwe za rozgrzeszenie zapłacisz ładnie ale sumienie jak gryzło gryzie :)) -
Przez fawn334 · Opublikowano
Znużone ciało po nocnym łożu biega, Nie chcę istnienia! - poza ogniem pocałunków księżyca. Ściana z betonu - ja poza jej kresem, poduszka bez krwi. A gdzie krew? Życie bez krwi - jak kielich bez wnętrza, napełnić nie zdołam, brak miejsca, brak miejsca! Choć kroplę, choć łyk - o, Matko! Z piersi swej utocz, jak pelikan nad gniazdem! Ty, królowo, matko gwiazd i komet, ukochaj me ciało poza ścian betonem, wciśnij w ramiona - jak strzałę w serce! Ciało człowieka - wszak więcej nic nie chce. Zmiel i rozsyp jak proch po polanie, rozdepcz i zniwecz nim ranek nastanie, w objęciach rozkwitu - jak płód w żywym łonie, to żywe - tak żywo - jest myśleć o zgonie! Pod szarfą z błękitu, w gwiaździstych diamentach, ma pierś martwa - nocy ręką dotknięta. Pocałunek jak śmierć - bez twarzy i imienia, rozpływa się w mroku - bez śladu istnienia. -
Przez Annna2 · Opublikowano
@jan_komułzykant fajny ten obrazek humorystyczny. A Idze brawo i łał!
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się