Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Na Nicianym-Ruda grały
świerszcze zmokłe,
barwiły swe czułki
rosą z traw podmokłych.

Szeptały coś do siebie
żdźbłami szeleszcząc,
by potem skok za skokiem
na gałązce usiąść.

Szemraniem szemranie,
deszczu kropel spływy
niejedną biedronkę
nurty wyłowiły.

W glebie gadanina,
żuków, mrówek masa
od kanału do tunelu
owadię zapędziła.

Lecz tu nagle nadleciał
bączek wypasiony,
co rozgrzeszał i pocieszał
ten światek niewidoczny.

Nadciągnęły posiłki
mocno sposażone.
W winnych upatrzone
powtykały zbroje.

Tumult, zgiełk i chłosta,
słowem szarża swojska.
A to tylko po to,
by działkami nowymi
zagnieździły się łąki
i za szumem hałasu
wprowadzić swoje rządki.

Opublikowano

Fly,
mazury, bąki, mrówki, kwiaty, zapachy, spokój,
namalowałaś zgrabnie i apetycznie,
"zmokłe świerszcze" - bidule,
no co tu Fly mówić,
jest dobrze,
pozdrawiam Cię serdecznie
dolinami całymi w kwiatach,
jacek/kiedyś miałem pseudonim -szafa/,

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Och dziękuję jesteś,
opisałeś w skrócie wymarzoną krainę,
tylko te bidule, cóż
czasem pada,

Szafa, jaka szafa,
chyba nie grająca,
skąd taki pseudonim?
Hmm
Opublikowano

no wiem,
tu jest portal poetycki
i nic mi nie pomogą szerokie plecy w napisaniu dobrego wiersza,
to nie mam się czym chwalić - tak wypaliłem - jak głupi w sumie,
ale stało się,
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Bestio,
miło, że zajrzałeś,

Całość nawet, dziękuję,
że tak wyszło
Pozdrawiam


Proszę, nie wchodze tutaj nigdy ale to z powodu braku czasu jednak teraz musze , gdyż 2 osoby mnie meczą iż z poezji robią galimatias z braku wiedzy

szacuneczek

bestia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wybaczam, każdy się chce jakoś
tam zaprezentować, przed
no właśnie, kobietami?
Przynajmniej, napisałeś
z czego możesz być zadowolony.
Nie każdy ma taką odwagę,
wypowiedzieć się, jak się czuje
we własnej skórze
:-)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Bestio,
miło, że zajrzałeś,

Całość nawet, dziękuję,
że tak wyszło
Pozdrawiam


Proszę, nie wchodze tutaj nigdy ale to z powodu braku czasu jednak teraz musze , gdyż 2 osoby mnie meczą iż z poezji robią galimatias z braku wiedzy

szacuneczek

bestia

Jak to tak, Bestio
i aż dwie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława piękna liryka pejzażowa z nutą straty. Cudownie napisane.
    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...